Breadcrumb Trail - Slint

I stepped out onto the midway.

I was looking for the pirate

ship and saw this small, old tent at one end.

It was blue,

and had white lights hanging all around it.

I decided to check out the tent, it seemed I could hear music coming from

inside.

As I walked toward it, I passed a crowd of people at the sideshow.

I couldn’t figure out why they would want to wait in line.

I pulled back the drape thing on the tent.

There was a crystal ball at the table, and behind it, a girl wearing a hat.

She

smiled, and asked me if I wanted my fortune read.

I said okay, and sat down.

I thought about it for a minute, and asked her if she would rather go on the

roller coaster instead.

Creeping up into the sky.

Stopping, at the top and, starting down.

The girl grabbed my hand, I clutched it tight.

I said good-bye to the ground.

Far below, a soiled man.

A bucket of torn tickets at his side.

He watches as the children run by.

And picks his teeth.

Spinning 'round, my head begins to turn.

I shouted, and searched the sky for a friend.

I heard the fortune teller, screaming back at me.

We stuck out our hands, and met the winds.

The girl falters as she steps down from the platform.

She clutches her stomach, and begins to heave.

The ticket-taker smiles, and the last car is ready.

Who told you that you could leave?

The sun was setting by the time we left.

We walked across the deserted lot, alone.

We were tired, but we managed to smile.

And the gate I said goodnight to the fortune teller.

The carnival sign threw colored shadows on her face, but I could

tell she was blushing.

Ik stapte uit op het midden.

Ik was op zoek naar de piraat

schip en zag aan het ene uiteinde deze kleine, oude tent.

Het was blauw,

en er hingen overal witte lichten omheen.

Ik besloot om de tent te bekijken, het leek alsof ik muziek uit kon horen komen

binnenkant.

Terwijl ik ernaartoe liep, passeerde ik een menigte mensen bij de sideshow.

Ik begreep niet waarom ze in de rij zouden willen wachten.

Ik trok het gordijn aan de tent terug.

Er lag een kristallen bol aan de tafel en daarachter een meisje met een hoed op.

Ze

glimlachte en vroeg me of ik wilde dat mijn fortuin werd voorgelezen.

Ik zei oké, en ging zitten.

Ik dacht er even over na en vroeg haar of ze liever op de

achtbaan in plaats daarvan.

Kruipend de lucht in.

Stoppen, bovenaan en, onderaan beginnen.

Het meisje greep mijn hand, ik klemde hem stevig vast.

Ik nam afscheid van de grond.

Ver beneden, een vuile man.

Een emmer gescheurde kaartjes naast hem.

Hij kijkt toe hoe de kinderen voorbij rennen.

En pakt zijn tanden.

Terwijl ik ronddraai, begint mijn hoofd te draaien.

Ik schreeuwde en zocht in de lucht naar een vriend.

Ik hoorde de waarzegster tegen me schreeuwen.

We staken onze handen uit en ontmoetten de wind.

Het meisje hapert als ze van het perron afstapt.

Ze grijpt naar haar buik en begint te deinen.

De kaartjeskoper lacht en de laatste auto staat klaar.

Wie heeft je verteld dat je kon vertrekken?

De zon ging onder tegen de tijd dat we vertrokken.

We liepen alleen over het verlaten terrein.

We waren moe, maar we konden glimlachen.

En bij de poort zei ik welterusten tegen de waarzegster.

Het carnavalsbord wierp gekleurde schaduwen op haar gezicht, maar ik kon

vertellen dat ze bloosde.