Silhouettes - Sleeping At Last

You wrote your name in invisible ink

For you were so afraid of what they might think

But the scars they left, they were loud and clear

Weren’t they?

weren’t they?

When it’s too much to bare, memories erase

A disappearing act, deserving of our thanks

When it surfaces, just hold your breath

And swim

Just swim

You begged and begged for some kind of change:

Maybe they’d wake up tomorrow and regret the pain

That they’ve passed down to you like DNA

But no luck, no luck

It seems only by the hand of God or death

Will they truly change their silhouettes

For a miracle or a consequence

You wait and wait

Maybe distance is the only cure?

Far away from hurt is where healing occurs

But all you really want to do is make them proud

Don’t you?

don’t you?

It must be so hard, in the mess you’re always cleaning up

To believe in the ghost of unbroken love

But I promise you

The truth is that you’re loved.

so loved

Je hebt je naam in onzichtbare inkt geschreven

Want je was zo bang voor wat ze zouden denken

Maar de littekens die ze achterlieten, waren luid en duidelijk

Waren ze niet?

waren ze niet?

Als het te veel is om bloot te leggen, worden herinneringen gewist

Een verdwijnende daad die onze dank verdient

Houd je adem in als het aan de oppervlakte komt

en zwemmen

Gewoon zwemmen

Je smeekte en smeekte om wat verandering:

Misschien worden ze morgen wakker en hebben ze spijt van de pijn

Dat ze je hebben doorgegeven als DNA

Maar geen geluk, geen geluk

Het lijkt alleen door de hand van God of de dood

Zullen ze echt hun silhouetten veranderen?

Voor een wonder of een gevolg

Je wacht en wacht

Misschien is afstand de enige remedie?

Ver weg van pijn is waar genezing plaatsvindt

Maar je wilt ze alleen maar trots maken

jij niet?

jij niet?

Het moet zo moeilijk zijn, in de rommel die je altijd aan het opruimen bent

Om te geloven in de geest van ongebroken liefde

Maar ik beloof het je

De waarheid is dat je geliefd bent.

zo geliefd