Page 28 - Sleeping At Last

Have you read the script?

Could you picture it?

… is it worth the risk?

Everything i love

Is on the line,

On these neon signs.

But i need to know- when you looked away,

Was it something that i said?

was it something that i said?

Well okay, okay, i need you more than i did before.

Now that the concrete is nearly set.

Here in the second act i’m living in repair.

Strange how the heart adapts when its pieces disappear.

And there, on page 28, i’m so tired of drying glue,

I begin my grand attempt at building something new.

Though i tend to write

The epiphany more immediately,

I guess i’m trusting that there’s such a thing

As elegance in dissonance.

God, i’m skeptical of pulling scenes.

Was it something that i said?

was it something that i did?

Please don’t get me wrong- i still need your help

As history repeats itself

Here in the aftermath, i’m pulling at the seams.

Strange how the heart adapts in the absence of routine.

And there, on page 29, i find «new» and make it mine.

But i can’t help casting shadows on all i leave behind.

Maybe i could afford to change a bit…

Even let go of the reigns?

Every torn out page was worth the risk

Now that the stakes have been raised.

So here in the final draft, i’ve given all i have.

Strange how the heart expands in the absence of a plan.

There’s nothing left on the page, but i’m okay with that,

For i found my resolution

Was designed for stronger hands.

Heb je het script gelezen?

Kun je het je voorstellen?

… is het het risico waard?

Alles waar ik van hou

Is aan de lijn,

Op deze neonreclames.

Maar ik moet weten, toen je wegkeek,

Was het iets dat ik zei?

was het iets dat ik zei?

Oké, oké, ik heb je meer nodig dan voorheen.

Nu het beton bijna uitgehard is.

Hier in de tweede akte leef ik in reparatie.

Vreemd hoe het hart zich aanpast als de stukjes verdwijnen.

En daar, op pagina 28, ben ik zo moe van het drogen van lijm,

Ik begin aan mijn grootse poging om iets nieuws te bouwen.

Hoewel ik de neiging heb om te schrijven

De openbaring meer onmiddellijk,

Ik denk dat ik erop vertrouw dat er zoiets is

Als elegantie in dissonantie.

God, ik ben sceptisch over het trekken van scènes.

Was het iets dat ik zei?

was het iets dat ik deed?

Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd, ik heb nog steeds je hulp nodig

Terwijl de geschiedenis zich herhaalt

Hier in de nasleep trek ik aan de naden.

Vreemd hoe het hart zich aanpast als er geen routine is.

En daar, op pagina 29, vind ik «nieuw» en maak het de mijne.

Maar ik kan het niet helpen om schaduwen te werpen op alles wat ik achterlaat.

Misschien kon ik het me veroorloven om een ​​beetje te veranderen...

Zelfs de heerschappij loslaten?

Elke uitgescheurde pagina was het risico waard

Nu de inzet is verhoogd.

Dus hier in het definitieve ontwerp heb ik alles gegeven wat ik heb.

Vreemd hoe het hart uitzet als er geen plan is.

Er staat niets meer op de pagina, maar dat vind ik goed,

Want ik heb mijn resolutie gevonden

Is ontworpen voor sterkere handen.