Atlas: Eight - Sleeping At Last

I remember the minute

It was like a switch was flipped—

I was just a kid who grew up strong enough

To pick this armor up

And suddenly it fit

God, that was so long ago, long ago, long ago…

I was little, I was weak and perfectly naive

And I grew up too quick

Now you won’t see all that I have to lose

And all I’ve lost in the fight to protect it

I won’t let you in, I swore never again—

I can’t afford, no, I refuse to be rejected

I want to break these bones 'til they’re better

I want to break them right and feel alive

You were wrong, you were wrong, you were wrong—

My healing needed more than time

When I see fragile things, helpless things, broken things

I see the familiar

I was little, I was weak, I was perfect too

Now I’m a broken mirror

But I can’t let you see all that I have to lose

And all I’ve lost in the fight to protect it

I can’t let you in—

I swore never again

I can’t afford to let myself be blindsided

I’m standing guard, I’m falling apart

And all I want is to trust you

Show me how to lay my sword down

For long enough to let you through

Here I am, pry me open

What do you want to know?

I’m just a kid who grew up scared enough

To hold the door shut

And bury my innocence

But here’s a map, here’s a shovel

Here’s my Achilles' heel

I’m all in, palms out, I’m at your mercy now and I’m ready to begin

I am strong, I am strong, I am strong enough to let you in.

I’ll shake the ground with all my might

I will pull my whole heart up to the surface

For the innocent, for the vulnerable

I’ll show up on the front lines with a purpose

And I’ll give all I have, I’ll give my blood, give my sweat—

An ocean of tears will spill for what is broken

I’m shattered porcelain, glued back together again

Invincible like I’ve never been

Ik herinner me de minuut

Het was alsof er een knop werd omgedraaid:

Ik was nog maar een kind dat sterk genoeg opgroeide

Om dit pantser op te halen

En ineens paste het

God, dat was zo lang geleden, lang geleden, lang geleden...

Ik was klein, ik was zwak en volkomen naïef

En ik ben te snel opgegroeid

Nu zie je niet alles wat ik te verliezen heb

En alles wat ik heb verloren in de strijd om het te beschermen

Ik laat je niet binnen, ik heb gezworen nooit meer...

Ik kan het me niet veroorloven, nee, ik weiger te worden afgewezen

Ik wil deze botten breken tot ze beter zijn

Ik wil ze goed breken en me levend voelen

Je had het mis, je had het mis, je had het mis-

Mijn genezing had meer dan tijd nodig

Als ik breekbare dingen zie, hulpeloze dingen, kapotte dingen

Ik zie het bekende

Ik was klein, ik was zwak, ik was ook perfect

Nu ben ik een gebroken spiegel

Maar ik kan je niet alles laten zien wat ik te verliezen heb

En alles wat ik heb verloren in de strijd om het te beschermen

Ik kan je niet binnenlaten...

Ik heb gezworen nooit meer

Ik kan het me niet veroorloven me te laten overrompelen

Ik sta op wacht, ik val uit elkaar

En alles wat ik wil is om je te vertrouwen

Laat me zien hoe ik mijn zwaard neerleg

Lang genoeg om je door te laten

Hier ben ik, wrik me open

Wat wil je weten?

Ik ben maar een kind dat bang genoeg is opgegroeid

Om de deur dicht te houden

En begraaf mijn onschuld

Maar hier is een kaart, hier is een schop

Hier is mijn achilleshiel

Ik ben er helemaal in, handpalmen naar buiten, ik ben nu overgeleverd aan uw genade en ik ben klaar om te beginnen

Ik ben sterk, ik ben sterk, ik ben sterk genoeg om je binnen te laten.

Ik schud de grond met al mijn kracht

Ik zal mijn hele hart naar de oppervlakte trekken

Voor de onschuldigen, voor de kwetsbaren

Ik zal met een doel in de frontlinie verschijnen

En ik zal alles geven wat ik heb, ik zal mijn bloed geven, mijn zweet geven...

Er zal een oceaan van tranen vloeien voor wat kapot is

Ik ben verbrijzeld porselein, weer aan elkaar gelijmd

Onoverwinnelijk zoals ik nog nooit ben geweest