A Skeleton Of Something More - Sleeping At Last

In the darkest of nights,

The city of lights

Will pour unto us.

Creeping inside

Through our sleepy eyes,

Contagiously bright

Like sunlight and rain

Flooding through the veins

Of wilted vines.

But love travels like a rumor here,

Losing form with every ear,

A skeleton of something more.

But waking seems an awful dream.

We’ll be waiting for the night,

Waiting for the night

To come and rescue us,

Feet off the ground.

Beaides, we’re living in this house of cards

That pulls and pushes with the air.

Fearing a feather to the earth

Could destroy it and us,

Inside unaware!

All we want is something more

To dream about and to adore.

All we need is a little place

To close our eyes, to end this chase.

The living are moving,

Gracefully

And painfully rushing ahead,

While unraveling the most essential thread

Of the fabric that covers us.

We’ll be waiting for the night,

Waiting for the night

To always come and rescue us,

Feet off the ground,

Our hearts become magnetized.

The warmth of the sun

Is melting the snowflakes

Before they hit the ground

In de donkerste nachten,

De lichtstad

zal over ons uitstorten.

naar binnen sluipen

Door onze slaperige ogen,

Aanstekelijk helder

Zoals zonlicht en regen

Overstromingen door de aderen

Van verwelkte wijnstokken.

Maar liefde reist hier als een gerucht,

Vorm verliezen met elk oor,

Een skelet van iets meer.

Maar wakker worden lijkt een vreselijke droom.

We wachten op de nacht,

Wachten op de nacht

Om ons te komen redden,

Voeten van de grond.

Beaides, we leven in dit kaartenhuis

Dat trekt en duwt met de lucht.

Uit angst voor een veer van de aarde

Kan het vernietigen en ons,

Binnen onwetend!

Alles wat we willen is iets meer

Om over te dromen en te aanbidden.

Alles wat we nodig hebben is een kleine plaats

Om onze ogen te sluiten, om deze achtervolging te beëindigen.

De levenden zijn in beweging,

Sierlijk

En pijnlijk vooruitsnellen,

Tijdens het ontrafelen van de meest essentiële draad

Van de stof die ons bedekt.

We wachten op de nacht,

Wachten op de nacht

Om ons altijd te komen redden,

Voeten van de grond,

Onze harten worden gemagnetiseerd.

De warmte van de zon

Smelt de sneeuwvlokken

Voordat ze de grond raken