Stigma - Sirona

Another notch in your belt, a cog in the clock

So hard on myself, when will these feelings ever stop?

All these fucking days are starting to feel the same

Watch the sun rise over and over and over again

Every flaw, every mistake, every self conscious thought I create

It always just makes me stray, from the faith that I made

Honestly, timelessly

Try to open my mind and see

The person I really am

But I’ve been searching for days on end

Who will save me

When I’m running in the dark

No more waiting

For myself to fall apart

I’ve been counting down the days til you finally see

I’m better off here without you anyway

I’ll find my way on my own

I’ve been waiting so long

To break free from my shell

And I’ve been waiting so long

To walk free from my hell

And I’m still searching for the signs

So much for second chances

Take a step back and take a glimpse

At what you blindly left behind

I’m not some failure by design

If you wanted to see, who I can be

It’s not that easy

You thought you set me free

But you cut me deep

I’ve been explaining for days

I don’t feel right in this place anymore

But I can’t find the words to say

To express, to be heard, to remind you

Of a time when you said that you’d be there

But now I’m all alone at my worst

Falling, falling faster

Sinking deeper

To feel closer to you

Can you see it now

Self abusive to myself

I’ll scream it loud

So addicted to this hell I call my own

There’s no where quite like home

Can you see it now

Self abusive to myself

A cry for help

So addicted to this hell I call my own

There’s nothing quite like home

Here I lie and rest

In fear I dream

In fear I sleep

In fear I dream

Of lies made up in my sleep

Weer een tandje in je riem, een tandje in de klok

Zo moeilijk voor mezelf, wanneer zullen deze gevoelens ooit stoppen?

Al deze verdomde dagen beginnen hetzelfde te voelen

Zie de zon steeds weer opkomen

Elke fout, elke fout, elke zelfbewuste gedachte die ik creëer

Het doet me altijd afdwalen, van het geloof dat ik heb gemaakt

Eerlijk, tijdloos

Probeer mijn geest te openen en kijk

De persoon die ik echt ben

Maar ik ben al dagen aan het zoeken

Wie zal mij redden?

Als ik in het donker ren

Nooit meer wachten

Voor mezelf om uit elkaar te vallen

Ik heb de dagen afgeteld tot je het eindelijk ziet

Ik ben hier toch beter af zonder jou

Ik vind mijn weg wel zelf

Ik heb zo lang gewacht

Om los te komen uit mijn schulp

En ik heb zo lang gewacht

Om vrij te lopen uit mijn hel

En ik ben nog steeds op zoek naar de tekens

Tot zover een tweede kans

Doe een stap terug en werp een glimp op

Op wat je blindelings achterliet

Ik ben niet een of andere mislukking door ontwerp

Als je wilt zien wie ik kan zijn

Het is niet zo gemakkelijk

Je dacht dat je me vrijliet

Maar je hebt me diep gesneden

Ik ben al dagen aan het uitleggen

Ik voel me niet meer goed op deze plek

Maar ik kan de woorden niet vinden om te zeggen

Om je uit te drukken, om gehoord te worden, om je eraan te herinneren

Van een tijd waarin je zei dat je er zou zijn

Maar nu ben ik helemaal alleen op mijn slechtst

Vallen, sneller vallen

dieper zinken

Om je dichter bij je te voelen

Kan je het nu zien

Zelfbeledigend voor mezelf

Ik schreeuw het hardop

Zo verslaafd aan deze hel die ik de mijne noem

Nergens is het zo lekker als thuis

Kan je het nu zien

Zelfbeledigend voor mezelf

Een schreeuw om hulp

Zo verslaafd aan deze hel die ik de mijne noem

Er gaat niets boven thuis

Hier lig ik en rust ik

Uit angst droom ik

Uit angst slaap ik

Uit angst droom ik

Van leugens die in mijn slaap zijn verzonnen