Hoa Mắc Cỡ - SINO

Ver 1

Em trở về nơi xưa cơn mưa đầu mùa đã tạnh

Vùng quê yên bình năm ấy…giờ thì đã ko còn anh

Có cơn gió thổi qua… thêm cho đời e chúc lạnh

Vì nơi đây xơ xát…chỉ còn lại mái nhà tranh

Nếu như ko rời quê.giờ mình đã là 1 đôi

Nếu như em ở lại.mái tranh mình bình yên rồi

Hoa tím ơi buồn ai… hoa tím trôi về cuối trời

Củng vì sài gòn hoa lệ…em đi ko nói nửa lời

Năm tháng đó anh buồn.thường ra ngồi ở bên sông

Sau ko chờ ko đợi bỏ anh đi lấy ck

Khoát lên mình áo gấm.trên tay cầm bó bông

Chiều mưa trời tháng 7… ai thấu cho nổi lòng

Ngày em đi nơi này trời bão giông

Nước cuốn con thuyền hoa đưa em, về nơi bên hồng

Anh nghỉ đời em hạnh phúc…nên đã ko còn ngóng trông

Bỏ lại lục bình hoa tím…anh…bỏ quê rời bến sông

Hook

Dòng đời ơi thuyền đưa em trở về lại bến xưa

Nhưng chàng nông dân đó…ko còn ở vùng quê nửa

Ko còn ngồi cùng em… nhớm …bên bếp than đỏ lửa

Chàng trai quê…nặng tình…đã bỏ đi 1 chiều mưa

Dòng đời ơi thuyền đưa em trở về lại bến xưa

Nhưng chàng nông dân đó…ko còn ở vùng quê nửa

Ko còn ngồi cùng em… nhớm …bên bếp than đỏ lửa

Chàng trai quê…nặng tình…đã bỏ đi 1 chiều mưa

Ver 2

Đôi mắt buồn ngẩn lệ.thương rau đắng mọc sau hè

Còn đâu đêm trăng sáng…anh ngồi hát em nghe

Bài ca vọng cổ buồn…tiếng thạch sùng kêu.não ruột

Tiềng hò ai ngân lên …khiến cõi lòng em đau buốt

Hạnh phúc mơ.

đời em bị tan vỡ

Ko tìm dc mảnh đất hứa nơi sg nặng nợ

Giấc mộng đẹp của em khép lại như hoa mắc cở

Cuộc sống mà em luôn hằng mong… giờ ko còn như trong mơ

Bơ vơ mái tranh nghèo…có tiếng mẹ ru ầu ơi

Anh thương thời con gái.khóc cho 1 cuộc tình lở

Anh buồn cho đời mình… có căn trồi lá đơn sơ

Em ko dám… đánh đổi với anh… vì chử nghèo …nên em sợ

Giờ thì duyên mình lở.anh củng ko còn nơi đây

Em về trong nước mắt…im lặng giử trời gió mây

Lòng lặng nhìn đau xót…thương cho bờ sông nhánh cây

Ở vùng quê yên bình năm ấy…em về cùng nổi đau này

Hook

Dòng đời ơi thuyền đưa em trở về lại bến xưa

Nhưng chàng nông dân đó…ko còn ở vùng quê nửa

Ko còn ngồi cùng em… nhớm …bên bếp than đỏ lửa

Chàng trai quê…nặng tình…đã bỏ đi 1 chiều mưa

Dòng đời ơi thuyền đưa em trở về lại bến xưa

Nhưng chàng nông dân đó…ko còn ở vùng quê nửa

Ko còn ngồi cùng em… nhớm …bên bếp than đỏ lửa

Chàng trai quê…nặng tình…đã bỏ đi 1 chiều mưa

Ver 1

Ik keer terug naar de plek waar de eerste regen van het seizoen is opgehouden

Het vredige platteland dat jaar... heb je nu niet meer

Er waait een wind... meer geluk voor je leven

Omdat deze plek armoedig is... blijft alleen het rieten dak over

Als ik mijn woonplaats niet had verlaten, zou ik nu een stel zijn

Als ik blijf, is er rust op mijn rieten dak

Paarse bloemen zijn verdrietig... paarse bloemen drijven naar het einde van de hemel

Ook vanwege het prachtige Saigon... ben ik weggegaan zonder een woord te zeggen

In die jaren was hij verdrietig en ging hij vaak bij de rivier zitten

Wacht dan niet, wacht niet, laat me ck gaan halen

Trek een brokaathemd aan en in haar hand houdt ze een bosje katoen

Regenachtige middag in juli... wie kan het niet begrijpen

De dag dat ik hier ging, was het stormachtig

Het water veegde de bloemenboot om me naar de roze kant te brengen

Je verliet mijn leven gelukkig ... dus ik keek er niet meer naar uit

Paarse bloemhyacinten achterlatend... verliet hij... zijn geboorteplaats en verliet de rivieroever

Haak

De levenslijn, de boot brengt me terug naar de oude kade

Maar die boer... is niet meer op het platteland

Niet meer bij mij zitten… mhm…bij de brandende kolenkachel

De jongen van het platteland... hij was verliefd... ging weg op een regenachtige middag

De levenslijn, de boot brengt me terug naar de oude kade

Maar die boer... is niet meer op het platteland

Niet meer bij mij zitten… mhm…bij de brandende kolenkachel

De jongen van het platteland... hij was verliefd... ging weg op een regenachtige middag

Ver 2

Droevige ogen gevuld met tranen, hou van bittere groenten die groeien na de zomer

Waar is de maanverlichte nacht ... ik zit en zing je, luister

Het oude liedje is triest... het geluid van de kreet van de gekko

De lofzangen gaan omhoog... doet mijn hart pijn doen

Gelukkige droom.

Mijn leven is kapot

Kan het beloofde land niet vinden waar sg zware schulden heeft

Je mooie droom sluit zich als een bloem van schaamte

Het leven dat ik altijd heb gewild... is niet meer hetzelfde als mijn droom

Hulpeloos, arm rieten dak... de stem van mijn moeder slaapt me in slaap

Ik hou van mijn meisjestijd, huilend om een ​​liefdesaffaire

Ik ben bedroefd voor mijn leven... heb een simpele ontsluiting van een blad

Ik durf niet... handel met je te drijven... omdat ik arm ben... dus ik ben bang

Nu is mijn lot voorbij, ik ben hier niet meer

Ik kwam terug in tranen…stil in de wind en de wolken

Het hart kijkt stilletjes naar de pijn... medelijden met de rivieroevertakken

Op het vredige platteland dat jaar... kwam ik terug met deze pijn

Haak

De levenslijn, de boot brengt me terug naar de oude kade

Maar die boer... is niet meer op het platteland

Niet meer bij mij zitten… mhm…bij de brandende kolenkachel

De jongen van het platteland... hij was verliefd... ging weg op een regenachtige middag

De levenslijn, de boot brengt me terug naar de oude kade

Maar die boer... is niet meer op het platteland

Niet meer bij mij zitten… mhm… bij de brandende kolenkachel

De jongen van het platteland... hij was verliefd... ging weg op een regenachtige middag