Plaits - Silent Strike

The whole universe trapped in a material body

Is waiting to burst into infinite, transforming shapes

Trembling forces, aggregated, for which

Common baits won’t have any power, but sense;

The loss of sway doesn’t need permission

From the mind to act as it feels too

Still the mind is all that will keep you, away from you;

What to choose?

Perception is changing, you are in the sunken place

Perpetual states of slumberness, covered by forgotten voices from the past

The muse and the guidance and whatever lies underneath invisible blankets

Just wires, perpetual states of slumberness

Covered by forgotten voices from the past

The muse and the guidance…

Come with me, for a walk for a while

Traces and so many marks, I left behind

Come with me, for a walk for a while

You were supposed to be the other child

Do you really know why I can’t be serious?

Cause nothing matters to me, I died already years and years

There were loops in my head strong image of tragic pain

But I’m here with smiling, maybe someday I’ll be fine again;

But the market is diverse, I know it must be hard

For you to take one’s hand, in silence, through the night

You do wish for love, but in the end is not enough

We used to talk about a world, in which the fear is not a part, so

Come with me, for a walk for a while

Traces and so many marks, I left behind

Come with me, for a walk for a while

You were supposed to be the other child

Het hele universum gevangen in een materieel lichaam

Staat te wachten om uit te barsten in oneindige, transformerende vormen

Trillende krachten, geaggregeerd, waarvoor

Gewoon aas heeft geen kracht, maar gevoel;

Het verlies van zwaai heeft geen toestemming nodig

Van de geest om te handelen zoals het ook voelt

Toch is de geest het enige dat je bij je weghoudt;

Wat te kiezen?

Perceptie verandert, jij bent op de verzonken plek

Eeuwigdurende toestanden van slaap, bedekt door vergeten stemmen uit het verleden

De muze en de begeleiding en wat er ook onder onzichtbare dekens ligt

Alleen draden, eeuwige toestanden van sluimering

Bedekt met vergeten stemmen uit het verleden

De muze en de begeleiding...

Kom met me mee, voor een wandeling voor een tijdje

Sporen en zoveel sporen die ik achterliet

Kom met me mee, voor een wandeling voor een tijdje

Jij had het andere kind moeten zijn

Weet je echt waarom ik niet serieus kan zijn?

Omdat niets mij iets uitmaakt, ik ben al jaren en jaren dood

Er waren lussen in mijn hoofd sterk beeld van tragische pijn

Maar ik ben hier met een glimlach, misschien komt het ooit weer goed met me;

Maar de markt is divers, ik weet dat het moeilijk moet zijn

Voor jou om je hand te pakken, in stilte, door de nacht

Je wenst wel liefde, maar uiteindelijk is het niet genoeg

Vroeger hadden we het over een wereld waarin angst geen rol speelt, dus

Kom met me mee, voor een wandeling voor een tijdje

Sporen en zoveel sporen die ik achterliet

Kom met me mee, voor een wandeling voor een tijdje

Jij had het andere kind moeten zijn