A New Normal - Silent Screams

We lose the ones we love

We all feel alone sometimes, we all feel so low

We breathe, we love, we hurt we burn

It lives inside me this deep repressed cycle

Only suppressed for so long

Now it’s tearing from my skin

Is this acceptance or are we just too misguided to see

We can’t be saved we’re just bodies for graves?

We can’t be saved, but I refuse to believe

I know I’m more than blood and fucking bone

But I’ll still hold inside the fact that I’m falling apart

We lose the ones we love and soon we’ll be the ones lost to the loved

Am I supposed to move on like its nothing?

I can’t, I just can’t

It’s not the aching in my bones that leaves me breathless

That leaves me powerless

It’s the knowing that I’ll never see you again

The emptiness

It’s the jump that shakes me awake

But I have nothing left to dream

For its all been taken away from me

We all live on promises tomorrow can’t keep

Nothing to say that words could explain

I try to tell myself I don’t feel anything

Now I have nothing left to feel

Now I have nothing

I can’t be alone

Taken from me, time moves on as we breathe a new normal

Til' we become one with the nothing

Face down in the dark

The truth is I miss you so much

Nothings' the same

I need to move on

I’m sorry, am I supposed to move on?

We verliezen degenen van wie we houden

We voelen ons allemaal wel eens alleen, we voelen ons allemaal zo down

We ademen, we hebben lief, we doen pijn, we verbranden

Het leeft in mij deze diep verdrongen cyclus

Alleen zo lang onderdrukt

Nu scheurt het van mijn huid

Is dit acceptatie of zijn we gewoon te misleid om te zien?

We kunnen niet worden gered, we zijn slechts lichamen voor graven?

We kunnen niet worden gered, maar ik weiger te geloven

Ik weet dat ik meer ben dan bloed en botten

Maar ik zal nog steeds vasthouden aan het feit dat ik uit elkaar val

We verliezen degenen van wie we houden en binnenkort zullen we degenen zijn die we verliezen aan de geliefden

Moet ik verder gaan alsof het niets is?

Ik kan het niet, ik kan het gewoon niet

Het is niet de pijn in mijn botten die me ademloos maakt

Dat maakt me machteloos

Het is het weten dat ik je nooit meer zal zien

De leegte

Het is de sprong die me wakker schudt

Maar ik heb niets meer te dromen

Want het is me allemaal afgenomen

We leven allemaal van beloften die morgen niet kunnen worden nagekomen

Niets te zeggen dat woorden kunnen verklaren

Ik probeer mezelf voor te houden dat ik niets voel

Nu heb ik niets meer te voelen

Nu heb ik niets

Ik kan niet alleen zijn

Van mij afgenomen, gaat de tijd verder terwijl we een nieuw normaal ademen

Tot we één worden met het niets

Gezicht naar beneden in het donker

De waarheid is dat ik je zo erg mis

Niets is hetzelfde

Ik moet verder gaan

Het spijt me, moet ik verder gaan?