Silence of September - Silence Of September

We found our past in a shoebox of photographs

We realized that the answers have changed

For the questions we once asked

And I shed my skin for you beneath the clouds of fall

And I gave myself for you every time you called

Did you lose yourself?

Or did you lose it all?

(One hour left I have no regrets)

Cause when the darkness hits, we all feel so small (one minute left,

how could i forget?)

And I can see it now and I remember (One second left, I’m about to fail)

That the pieces didn’t fit, with the silence of september

(Just close the door when you leave)

I don’t want to be shelter for your sins

Where did we end, I’m sinking in

Into the softness of your skin I’m closing myself down, Piece by piece

And I, count the seconds, of the minutes, of the hours, that I fear

Cause I feel there’s nothing left to do

Why are we here?

Did you lose yourself, or did you lose it all?

(One hour left i have no regrets)

Cause when the darkness hits, we all feel so small (One minute left,

how could I forget?)

And I can see it now and I remember (One second left, I’m about to fail)

That the pieces didn’t fit, with the silence of september

(Just close the door when you leave)

We vonden ons verleden in een schoenendoos met foto's

We realiseerden ons dat de antwoorden zijn veranderd

Voor de vragen die we ooit hebben gesteld

En ik werp mijn huid voor jou af onder de wolken van de herfst

En ik gaf mezelf voor jou elke keer dat je belde

Ben je jezelf kwijt?

Of ben je alles kwijt?

(Nog een uur, ik heb geen spijt)

Want als het donker wordt, voelen we ons allemaal zo klein (nog één minuut,

Hoe kon ik vergeten?)

En ik kan het nu zien en ik herinner het me (Nog één seconde, ik sta op het punt te mislukken)

Dat de stukken niet pasten, met de stilte van september

(Doe gewoon de deur dicht als je weggaat)

Ik wil geen schuilplaats zijn voor je zonden

Waar zijn we geëindigd, ik zak erin weg

In de zachtheid van je huid sluit ik mezelf stukje voor stukje af

En ik, tel de seconden, van de minuten, van de uren, die ik vrees

Omdat ik het gevoel heb dat er niets meer te doen is

Waarom zijn we hier?

Ben je jezelf kwijt of ben je alles kwijt?

(Nog een uur, ik heb geen spijt)

Want als het donker wordt, voelen we ons allemaal zo klein (Nog één minuut,

Hoe kon ik vergeten?)

En ik kan het nu zien en ik herinner het me (Nog één seconde, ik sta op het punt te mislukken)

Dat de stukken niet pasten, met de stilte van september

(Doe gewoon de deur dicht als je weggaat)