Луна - Shot

Каждый о своём пишет, о том, что им движет,

О том, кем он дышит, потом, о том, с кем он был лишь знаком.

Так и живём, в мире бедолаг и лирика на лад идёт,

А на закате дым ладана огнём…

Да, доломали — delete!

На, на детали они мир разобрали,

Далее на бит, им подарим мы «хит».

Они его так назовут, во замут,

Лучшие на небесах, а тут души заблудшие ждут.

Мама, во мне, по сути, правильно пойми, дух.

Добра и по плану, он людям радует слух.

Дом, моё море, она… сон или я наяву…

Помню, на небе Луна не видна была никому.

«Привет» и поклон тебе низкий, где-то по контуру бледного диска,

А мне бы вагон, по пути с кем…

Да билет в это небо голубое, на двоих, быть пленными покоя,

Ты и я, но я один лечу в дом каменистый…

Припев:

За окном Луна…

Да только нам она двоим, не освещает путь.

Луна…

Твои глаза так близко,

Будь моей Луной, а я буду твоим лунным диском…

За окном Луна…

Да только нам она двоим, не освещает путь.

Луна…

Твои глаза так близко,

Будь моей Луной, а я буду твоим лунным диском…

«Привет!

Как всегда, надеюсь, у тебя всё хорошо… Как и говорил,

„Пока вот есть минутка“, пишу.

Пыталась, на самом деле найти что-нибудь…

Поняла, что ты не хочешь треков о любви, то есть… в принципе… Сам понимаешь…

Так вот живём… Такая песня о любви!»

Под ногами влага, снега сырого грязь.

Годами ловила бумага с неба суровую связь.

Слепок души перед вами, ведь надо когда-то,

Напоследок потушить огонь и пламени остаток.

Вижу тебя, точнее фото твои вокруг висят тут,

Для меня будь нотой минора, на минуту из тех шести десятков.

Минут так много, а ты так молода,

И я молю моего Бога, дабы не навалила беда!

Мой огонь, мои фонари, моя аллея

Вдоль тех фонарей, но почему-то порою не греют

Они, там только огни их и свет,

А кроме них, отныне в доме этом тихо и никого нет…

По мне, так там искусство, смотри,

Раз на Луне так пусто, как нам говорят, откуда корабли?

Откуда чувства и огни?

Откуда пирамиды?

Ибо глупо

Верить и путать… Ищи меня внутри, я ухожу во внутрь!

Припев:

За окном Луна…

Да только нам она двоим, не освещает путь.

Луна…

Твои глаза так близко,

Будь моей Луной, а я буду твоим лунным диском…

За окном Луна…

Да только нам она двоим, не освещает путь.

Луна…

Твои глаза так близко,

Будь моей Луной, а я буду твоим лунным диском…

Iedereen schrijft over zijn eigen, over wat hem drijft,

Over wie hij ademt dan, over wie hij alleen kende.

Dit is hoe we leven, in de wereld van de arme kerels en de teksten worden beter,

En bij zonsondergang is de rook van wierook vuur...

Ja, ze hebben het gebroken - verwijderen!

Op, over de details die ze de wereld hebben ontmanteld,

Naast de beat geven we ze een "hit".

Ze zullen hem zo noemen, in modderig,

De besten zijn in de hemel, en hier wachten de verloren zielen.

Mam, in mij, in feite, goed te begrijpen, de geest.

Goed en volgens plan, het behaagt mensen met gehoor.

Thuis, mijn zee, zij... een droom of ik ben wakker...

Ik herinner me dat aan de hemel de maan voor niemand zichtbaar was.

"Hallo" en een lage buiging voor jou, ergens langs de contouren van een bleke schijf,

En ik zou een auto hebben, onderweg met iemand...

Ja, een ticket naar deze blauwe lucht, voor twee, om vredesgevangenen te zijn,

Jij en ik, maar ik vlieg alleen naar een rotsachtig huis...

Refrein:

Buiten de maan...

Ja, alleen voor ons tweeën verlicht het de weg niet.

Maan…

Je ogen zijn zo dichtbij

Wees mijn maan, en ik zal je maanschijf zijn...

Buiten de maan...

Ja, alleen voor ons tweeën verlicht het de weg niet.

Maan…

Je ogen zijn zo dichtbij

Wees mijn maan, en ik zal je maanschijf zijn...

"Hoi!

Zoals altijd hoop ik dat het goed met je gaat... Zoals ik al zei,

"Terwijl er een minuut is", schrijf ik.

Probeerde echt iets te vinden...

Ik realiseerde me dat je geen nummers over liefde wilt, dat wil zeggen ... in principe ... Je begrijpt ...

Dus we leven ... Zo'n lied over liefde!

Vocht onder de voeten, vochtige sneeuw en vuil.

Jarenlang ving papier een harde verbinding vanuit de lucht op.

Een afgietsel van de ziel staat voor je neus, omdat het ooit nodig is,

Doof tenslotte het vuur en de rest van de vlam.

Ik zie je, of liever je foto's hangen hier rond,

Voor mij, wees een kleine noot, voor een minuut van die zes tienen.

Er zijn zoveel minuten, en je bent zo jong,

En ik bid tot mijn God dat de problemen zich niet opstapelen!

Mijn vuur, mijn lichten, mijn steegje

Langs die lantaarns, maar om de een of andere reden worden ze soms niet warm

Zij, er zijn alleen hun lichten en licht,

En behalve hen, is dit huis vanaf nu stil en is er niemand ...

Voor mij is er dus kunst, kijk,

Aangezien de maan zo leeg is als ons wordt verteld, waar komen de schepen dan vandaan?

Waar komen gevoelens en lichten vandaan?

Waar komen de piramides vandaan?

voor dom

Om te geloven en te verwarren... Kijk voor mij binnen, ik ga naar binnen!

Refrein:

Buiten de maan...

Ja, alleen voor ons tweeën verlicht het de weg niet.

Maan…

Je ogen zijn zo dichtbij

Wees mijn maan, en ik zal je maanschijf zijn...

Buiten de maan...

Ja, alleen voor ons tweeën verlicht het de weg niet.

Maan…

Je ogen zijn zo dichtbij

Wees mijn maan, en ik zal je maanschijf zijn...