Пустота - Sevak

Этот день мной был прожит, тысячи раз

Он вгрызается холодом в душу,

Он царапает память, осколками фраз

Петлею времени горло мне душит.

Он печалью наполнил, бокал до краёв

Жгучей болью проник в мои мысли

Он забрал у меня и мечты и любовь

Мою жизнь лишил всякого смысла.

И опять пустота пульсом бьёт у виска,

Пусть я вас не увижу, уже никогда

И опять пустота пульсом бьёт у виска,

Пусть я вас не увижу уже никогда

Зима на лице, изменила черты

И прерывистым стало дыхание.

Я остался один, я стою у черты

Перед бездною воспоминания.

И кричали ветра на развилках дорог

И с неба падали звёзды

Но желания своё, загадать я не смог

Слишком поздно, уже слишком поздно.

И опять пустота пульсом бьёт у виска,

Пусть я вас не увижу, уже никогда

И опять пустота пульсом бьёт у виска,

Пусть я вас не увижу уже никогда

Deze dag werd door mij geleefd, duizend keer

Hij bijt in de kou in de ziel,

Hij krast het geheugen, fragmenten van zinnen

De loop van de tijd verstikt mijn keel.

Hij vulde zich met verdriet, een glas tot de rand

Brandende pijn drong door mijn gedachten

Hij nam mijn dromen en liefde van me af

Mijn leven heeft alle zin verloren.

En weer klopt de leegte met een hartslag aan de tempel,

Mag ik je nooit meer zien

En weer klopt de leegte met een hartslag aan de tempel,

Mag ik je nooit meer zien

Winter op het eerste gezicht, veranderde kenmerken

En de adem werd rafelig.

Ik ben alleen gelaten, ik sta aan de rand

Voor de afgrond van herinneringen.

En de wind schreeuwde tegen de splitsingen in de weg

En de sterren vielen uit de lucht

Maar mijn verlangen, ik kon het niet raden

Het is te laat, het is al te laat.

En weer klopt de leegte met een hartslag aan de tempel,

Mag ik je nooit meer zien

En weer klopt de leegte met een hartslag aan de tempel,

Mag ik je nooit meer zien