Лишь море - Середина

Над серебром воды, да к берегу.

От берега беды — на горизонт,

К высоким островам под облаком

Струится караван надежды.

Там скалы — до пределов синевы,

Там колыбель видений утренних,

Там светлая страна и сердца стук,

Там ждет меня Она, как прежде.

А я все плыву на чужом корабле

И мыслю о ветре послушном.

Годами мой путь не лежал по земле.

Лишь небо, лишь море...

Над серебром воды, да к берегу,

От берега беды — на горизонт,

К высоким островам под облаком

Струится караван надежды.

И помню я, что был не тем, кто есть,

И ржавый бриг судьбы в моих руках.

И луч в груди родной осветит путь,

И встретим новый день, как прежде...

Boven het zilver van het water, ja naar de kust.

Van de oever van de problemen - tot aan de horizon,

Naar de hoge eilanden onder de wolk

De karavaan van hoop stroomt.

Er zijn rotsen - tot aan de grenzen van blauw,

Er is een bakermat van visioenen van de ochtend,

Er is een helder land en harten kloppen,

Daar wacht ze op me, zoals voorheen.

En ik vaar nog steeds op het schip van iemand anders

En ik denk aan de gehoorzame wind.

Jarenlang lag mijn pad niet op de grond.

Alleen de lucht, alleen de zee...

Boven het zilver van het water, ja naar de kust,

Van de oever van de problemen - tot aan de horizon,

Naar de hoge eilanden onder de wolk

De karavaan van hoop stroomt.

En ik herinner me dat ik niet was wie ik ben,

En de roestige brik van het lot ligt in mijn handen.

En de straal in de inheemse borstkas zal de weg verlichten,

En we zullen een nieuwe dag ontmoeten, zoals voorheen ...