Greenwaves - Secret Garden, Karen Matheson

I remember a meadow one morning in May.

With a sky full of dreams that sailed in that day.

I was dancing through green waves of grass like the sea

For a moment in time I could feel I was free.

There are waves of forgiveness and waves of regret.

And the first waves of true love I’ll never forget.

In the meadow that morning as I wandered alone

There were green waves of yearning for life

Still unknown.

Take me home to the meadow that cradles my heart

Where the waves reach as far as you can se.

Take me home to the meadow weve been too long apart,

I can still hear you calling for me.

Take me home to the meadow that cradles my heart

Where the waves reach as far as you can se.

Take me home to the meadow weve been too long apart,

I can still hear you calling for me.

What I’d give to remember that heavenly state

Just a moment in time all mine to create.

As Im taking my last breath I know what I’ll see

Therell be green waves forever out there waiting for me.

Take me home to the meadow that cradles my heart

Where the waves reach as far as you can se.

Take me home to the meadow weve been too long apart,

I can still hear you calling for me.

Ik herinner me een weide op een ochtend in mei.

Met een lucht vol dromen die die dag zeilde.

Ik danste door groene golven van gras als de zee

Even voelde ik dat ik vrij was.

Er zijn golven van vergeving en golven van spijt.

En de eerste golven van ware liefde zal ik nooit vergeten.

In de wei die ochtend terwijl ik alleen ronddwaalde

Er waren groene golven van verlangen naar het leven

Nog steeds onbekend.

Breng me naar huis naar de weide die mijn hart wiegt

Waar de golven zo ver reiken als je kunt zien.

Breng me naar huis naar de weide waar we te lang uit elkaar zijn geweest,

Ik kan je nog steeds horen roepen.

Breng me naar huis naar de weide die mijn hart wiegt

Waar de golven zo ver reiken als je kunt zien.

Breng me naar huis naar de weide waar we te lang uit elkaar zijn geweest,

Ik kan je nog steeds horen roepen.

Wat ik zou geven om die hemelse staat te onthouden?

Gewoon een moment in de tijd helemaal van mij om te creëren.

Terwijl ik mijn laatste adem uitblaas, weet ik wat ik zal zien

Er zullen voor altijd groene golven op me wachten.

Breng me naar huis naar de weide die mijn hart wiegt

Waar de golven zo ver reiken als je kunt zien.

Breng me naar huis naar de weide waar we te lang uit elkaar zijn geweest,

Ik hoor je nog steeds roepen.