Left in the Dark - Sear Bliss

Centuries pass slowly

I’m looking at the appearing memories in silence

There is no existence, only the neverending flotation

In the sempiternal dark of cosmos

The path has come to an end

I’ve broken free from the earthly bound of my body

That was a heavy stone on my soul

I’m travelling in space

I’m lonesome but not alone

The stars are my companions

They call me with their icecold brightness

But they are far away from me and I’m suffering

The permanent coldness shackles me

Another dimension of existence it is

As I am left by myself in the dark

Eeuwen gaan langzaam voorbij

Ik kijk in stilte naar de verschijnende herinneringen

Er is geen bestaan, alleen de nooit eindigende beursgang

In het halfduister van de kosmos

Het pad is tot een einde gekomen

Ik ben losgebroken van de aardse gebondenheid van mijn lichaam

Dat was een zware steen op mijn ziel

Ik reis in de ruimte

Ik ben eenzaam maar niet alleen

De sterren zijn mijn metgezellen

Ze noemen me met hun ijskoude helderheid

Maar ze zijn ver weg van mij en ik lijd

De permanente kou boeit me

Een andere dimensie van het bestaan ​​is het

Omdat ik alleen in het donker sta