Metro Phenomenon - Sean Nicholas Savage

The smell of fruit stains the colour of the rain

The window green lush a rush throughout the train

A silent world that you never heard this way

Something thick is in the air today

Heads down swaying like wet palms

Asleep in the morning still dark

A glow invisible a song unsung

And all flex come undone

As the doors slide open

Bottles and glasses raining down

While the streets are screaming

Suddenly hissing waves of magic

I wonder what are the chances

What do they matter anyway?

It’s an emotional happening

A metro phenomenon

To see yourself from afar

In a crowded metro car

Love surrounded

Smiles, laughter without fear

In a city that’s seen so much pain

Hums seize, traffic shivers in the breeze

Spilt milk pours throughout all the streets and trees

In a thud in rhythm purring, roaring, dreaming like a flood

And all flex come undone

Now the years like windows

Row by row above and below

Filled with the golden light of dawn

You hear the sound of babies screaming

I don’t mean to be emo

How can i feel about this though?

Our miscommunication

International relations

As if they all could hear the song

A metro phenomenon

De geur van fruit kleurt de kleur van de regen

Het raam groen weelderig een stormloop door de trein

Een stille wereld die je nog nooit op deze manier hebt gehoord

Er hangt iets diks in de lucht vandaag

Hoofd naar beneden zwaaiend als natte handpalmen

In de ochtend slapen nog donker

Een gloed onzichtbaar een lied dat niet gezongen wordt

En alle flex wordt ongedaan gemaakt

Terwijl de deuren openschuiven

Flessen en glazen regenen

Terwijl de straten schreeuwen

Plots sissende golven van magie

Ik vraag me af wat de kansen zijn

Wat doen ze er eigenlijk toe?

Het is een emotionele gebeurtenis

Een metrofenomeen

Om jezelf van een afstand te zien

In een drukke metroauto

Liefde omringd

Glimlacht, lacht zonder angst

In een stad die zoveel pijn heeft gezien

Gezoem grijpt, het verkeer rilt in de wind

Gemorste melk stroomt door alle straten en bomen

In een plof in ritme spinnend, brullend, dromend als een vloed

En alle flex wordt ongedaan gemaakt

Nu de jaren zoals ramen

Rij voor rij boven en onder

Gevuld met het gouden licht van de dageraad

Je hoort het geluid van schreeuwende baby's

Ik wil niet emo zijn

Hoe kan ik hier echter over denken?

Onze miscommunicatie

Internationale relaties

Alsof ze het nummer allemaal konden horen

Een metrofenomeen