Carry on Screaming (Ruins) - Sean Brennan, London After Midnight

I’ve knelt at your altar

I’ve cut out my heart

I’ve lived in your ruins

My pain is your art

My wrists are bound tight so as not to bleed

My eyes were so dark so as not to see

The memories of the past are fading like a bad dream

I’ve never been so alone than with you

I’ve never been scared to dream until now

I can’t close my eyes

I’ll carry on, screaming

Your words are like ice, they melt in the heat

The cold and the pain which you seem to breed

Have become what you are and left your ruins empty

Ik heb geknield bij je altaar

Ik heb mijn hart eruit gesneden

Ik heb in je ruïnes gewoond

Mijn pijn is jouw kunst

Mijn polsen zijn stevig vastgebonden om niet te bloeden

Mijn ogen waren zo donker dat ik het niet kon zien

De herinneringen aan het verleden vervagen als een slechte droom

Ik ben nog nooit zo alleen geweest dan met jou

Ik ben tot nu toe nooit bang geweest om te dromen

Ik kan mijn ogen niet sluiten

Ik ga door, schreeuwend

Je woorden zijn als ijs, ze smelten in de hitte

De kou en de pijn die je lijkt te veroorzaken

Ben geworden wat je bent en laat je ruïnes leeg