Karma Consequential - Seahaven

She will pass by a noose tied with loose ends

I will follow her

She buried a burden and called it a miracle

Ain’t it something how they grow?

Fold up your story and stow it in a safe place

Unfold in a decade or when you feel ready

A title will follow;

«Karma Consequential.»

Equipped with conclusion to eat up your soul

She watches the sun fall into its destiny

Out of her hand, sunshine flees

Now living in darkness, she runs with the skeletons

That ain’t what it was in ninety-one

In some odd years you will rest in a field

While remorse in the heat smells of ripening grapes

I will come visit you when the poppies are blooming

And carry a bloodline on back to the root

We don’t take time from misery, for anyone

Don’t it feel time, to let it be humanly?

Ze komt langs een strop die met losse eindjes is vastgebonden

Ik zal haar volgen

Ze begroef een last en noemde het een wonder

Is het niet iets hoe ze groeien?

Vouw je verhaal op en berg het op een veilige plek op

Ontvouw over een decennium of wanneer je er klaar voor bent

Er volgt een titel;

"Gevolgen van karma."

Voorzien van conclusie om je ziel op te eten

Ze kijkt hoe de zon in haar lot valt

Uit haar hand vlucht de zonneschijn

Ze leeft nu in het duister en rent met de skeletten

Dat is niet wat het was in eenennegentig

In sommige oneven jaren rust je in een veld

Terwijl wroeging in de hitte ruikt naar rijpende druiven

Ik kom je bezoeken als de klaprozen bloeien

En draag een bloedlijn terug naar de wortel

We nemen geen tijd voor ellende, voor niemand

Wordt het geen tijd om het menselijk te laten zijn?