Insomnia Plague - Sea Oleena

It’s been sixty days

Since the black sky opened up the food-gates

Fell down hard on the sun-stained fair-grounds

Held back any

Recollection

Of the bloodshed

Somehow

And now

This unending rain

Stopping short on the surface of the watery graves

Is another, even nicer, simpler sort of silence these days

Don’t be so afraid of the insomnia plague

This is what he wrote in the ripped-up note:

I’ve become something even less than a ghost

Even more of a though, I’ve become a mirage

I’m the shaky air encircling the flickering flame

I’m the white wall swallowing the window frame

Don’t be so afraid of the insomnia plague

Het is zestig dagen geleden

Sinds de zwarte lucht de voedselpoorten opende

Hard gevallen op het zonovergoten kermisterrein

Weerhouden van

Herinnering

Van het bloedvergieten

op de een of andere manier

En nu

Deze oneindige regen

Stoppen kort op het oppervlak van de waterige graven

Is er tegenwoordig een andere, nog leukere, eenvoudigere soort stilte?

Wees niet zo bang voor de slapeloosheidspest

Dit is wat hij schreef in de verscheurde notitie:

Ik ben iets geworden dat nog minder dan een spook is

Maar nog meer: ​​ik ben een luchtspiegeling geworden

Ik ben de wankele lucht die de flikkerende vlam omgeeft

Ik ben de witte muur die het raamkozijn opslokt

Wees niet zo bang voor de slapeloosheidspest