Слёзы дождя - Sea of Despair

Под скорбью неба — в тиши немой

Вот-вот заплачет весь мир земной

Шелест листьев и плач дождя

Укрылись печалью, тревогу тая.

Я бреду тропою снов

Навстречу ветру пустых дорог,

Не найти моих следов,

Мне не вспомнить нужных слов…

Сквозь туман и росу…

Рассыпаясь в слезах…

Злата листьев коснусь…

Потоком ливней в огнях…

И один за другим…

Рыданьем рек…

Они умрут прошептав…

Об ушедших навек…

Век я ждал смерть

Смерть искала меня

Я в осени вижу её Осень плачет слезами когда

Когда стихнет вздох

Вздох мёртвых листьев шепчет мне

Всё уйдёт отсюда навек

Я смотрю в туман полей

Мгла укрыла ясный день,

Сумерки объяли лес,

Я таю в шёпоте теней…

Это — осень, час расплат,

Дождь смыл огненный закат,

Призрак умершего дня

Идёт по следу, ждёт меня…

Век я ждал смерть

Смерть искала меня

Я в осени вижу её Осень плачет слезами когда

Когда стихнет вздох

Вздох мёртвых листьев шепчет мне

Всё уйдёт отсюда навек

Листья в наших руках…

в ожидании сна…

прощают весь мир…

Слезами дождя…

Отплачут, скорбя…

В потоках рек…

Листья сгинут, шепча

Об ушедших навек

Onder het verdriet van de lucht - in de stille stilte

De hele aardse wereld staat op het punt te huilen

Het geritsel van bladeren en de kreet van regen

Verborgen met verdriet, smeltende angst.

Ik dwaal langs het pad van dromen

Tegen de wind van lege wegen,

Vind mijn sporen niet

Ik kan me de juiste woorden niet herinneren...

Door mist en dauw...

In tranen uitbarstend...

Ik zal het goud van de bladeren aanraken...

Een stroom van stortbuien in de vuren...

En één voor één...

Het snikken van de rivieren...

Ze zullen fluisterend sterven...

Over degenen die voor altijd verdwenen zijn...

Ik wacht al een eeuw op de dood

De dood was op zoek naar mij

Ik zie haar in de herfst Herfst huilt tranen wanneer

Wanneer de adem afneemt

De adem van dode bladeren fluistert tegen me

Alles zal weggaan van hier

Ik kijk in de mist van de velden

De mist bedekte de heldere dag,

Twilight omarmde het bos

Ik smelt in het gefluister van schaduwen...

Dit is de herfst, het uur van de afrekening,

De regen spoelde de vurige zonsondergang weg,

geest van een dode dag

Volgt het spoor, wachtend op mij...

Ik wacht al een eeuw op de dood

De dood was op zoek naar mij

Ik zie haar in de herfst Herfst huilt tranen wanneer

Wanneer de adem afneemt

De adem van dode bladeren fluistert tegen me

Alles zal weggaan van hier

Bladeren in onze handen...

wachten op slaap...

vergeef de wereld...

Tranen van regen...

Ze zullen terugbetalen, rouwend ...

In de stromen van rivieren ...

Bladeren zullen vergaan, fluisterend

Over degenen die voor altijd verdwenen zijn