Two Ragged Soldiers - Scott Walker

They spoke transparent phrases to looking glass women

And they took the detours that scattered the way

They departed from summer like two ragged soldiers

Dragging their heels through their fantasies

There were meals in the missions for two frozen statues

And long drafty sermons devouring their knees

Sometimes passions in winter turn to cold soundless moments

That teared in the eyes of their fantasies

There were nights on park benches, stale bread for the pigeons

Good mornings to faces who just turned away

And on one road confusion, the other desire

So they took to the road of their fantasies

One would speak of a lake where he used to go swimming

The other had no memories left for his mind

With their arms round each other the two ragged soldiers

Laughed through a war that they couldn’t see

Laughed for a world filled with fantasy

Ze spraken transparante zinnen tegen vrouwen met een bril

En ze namen de omwegen die de weg verspreidden

Ze vertrokken uit de zomer als twee haveloze soldaten

Ze slepen hun hakken door hun fantasieën

Er waren maaltijden in de missies voor twee bevroren standbeelden

En lange tochtige preken die hun knieën verslinden

Soms slaan hartstochten in de winter om in koude geluidloze momenten

Dat scheurde in de ogen van hun fantasieën

Er waren nachten op parkbanken, oud brood voor de duiven

Goedemorgen voor gezichten die zich net hebben afgewend

En op de ene weg verwarring, de andere wens

Dus gingen ze de weg van hun fantasieën in

Men zou spreken van een meer waar hij vroeger ging zwemmen

De ander had geen herinneringen meer voor zijn geest

Met hun armen om elkaar heen de twee haveloze soldaten

Gelachen tijdens een oorlog die ze niet konden zien

Gelachen om een ​​wereld vol fantasie