Der Abschied - Schwarzblut

Laß mein Aug den Abschied sagen

Den mein Mund nicht nehmen kann!

Schwer, wie schwer ist er zu tragen!

Und ich bin doch sonst ein Mann

Traurig wird in dieser Stunde

Selbst der Liebe süßstes Pfand

Kalt der Kuß von deinem Munde

Matt der Druck von deiner Hand

Sonst, ein leicht gestohlnes Mäulchen

O wie hat es mich entzückt!

So erfreuet uns ein Veilchen

Das man früh im März gepflückt

Doch ich pflücke nun kein Kränzchen

Keine Rose mehr für dich

Frühling ist es, liebes Fränzchen

Aber leider Herbst für mich!

Zu lieblich ist’s, ein Wort zu brechen

Zu schwer die wohlerkannte Pflicht

Und leider kann man nichts versprechen

Was unserm Herzen widerspricht

Du übst die alten Zauberlieder

Du lockst ihn, der kaum ruhig war

Zum Schaukelkahn der süßen Torheit wieder

Erneust, verdoppeltst die Gefahr

Was suchst du mir dich zu verstecken!

Sei offen, flieh nicht meinem Blick!

Früh oder spät mußt' ich’s entdecken

Und hier hast du dein Wort zurück

Was ich gesollt, hab' ich vollendet;

Durch mich sei dir von nun an nichts verwehrt;

Allein, verzeih dem Freund, der sich nun von dir wendet

Und still in sich zurücke kehrt

Laat mijn oog vaarwel zeggen

die mijn mond niet aan kan!

Zwaar, hoe zwaar is het om te dragen!

En verder ben ik een man

Dit uur wordt droevig

Zelfs de liefste belofte van liefde

Koud de kus uit je mond

Mat de druk van je hand

Anders een gemakkelijk te stelen mondje

O wat was ik blij!

Dus een viooltje bevalt ons

Degene die begin maart is geplukt

Maar ik pluk nu geen krans

Geen roos meer voor jou

Het is lente, lieve Franzchen

Maar helaas herfst voor mij!

Het is te mooi om een ​​woord te breken

De bekende taak is te zwaar

En helaas kun je niets beloven

Wat is in tegenspraak met ons hart?

Je oefent de oude magische liedjes

Je lokt hem die nauwelijks stil was

Weer naar de dobberende boot van zoete dwaasheid

Nogmaals, dubbel het gevaar

Waarom verberg je je voor mij!

Wees open, vlucht niet voor mijn blik!

Ik moest het vroeg of laat ontdekken

En hier heb je je woord terug

Wat ik had moeten bereiken;

Van nu af aan wordt je door mij niets meer ontzegd;

Alleen, vergeef de vriend die zich nu van je afkeert

En keert stilletjes terug naar zichzelf