Necrofancy - Scary Bitches

And in a state of deep decay

Your flesh, it rots away

But I still can’t accept that you have died

I know that I should bury you

Can’t bear to let you go

'Cause I haven’t got the strength to say goodbye

As I lay beside you, your body oh, so still

Believe me love, I could never do you ill

I just want to hold you, put your hands upon my flesh

Your fingers so cold, the uncertain feel of death

Only you and I know what goes on behind closed doors

And now I can do things to you I never could before

Be still, my love, as in your arms I lie

A much more faithful lover than you were before you died

And in a state of deep decay

Your flesh it rots away

But I still can’t believe that you have died

I know that I should bury you

Can’t bear to let you go

'Cause I haven’t got the strength to say goodbye

Lying in our bed, so peaceful, yet so cold

You will never know the joys and pain of growing old

I handle you so gently, I must not increase the loss

I live in mortal fear, that the best bits might fall off

And in a state of deep decay

Your flesh, it rots away

But I still can’t accept that you have died

I know that I should bury you

Can’t bear to let you go

'Cause I haven’t got the strength to say goodbye

When people call to see you, I say you’ve gone away

Only you and I know that with me you’ll always stay

If I bring home other lovers, there is nothing you will say

I know I can rely on you to stay out of the way

We never seem to argue like we used to do before

And you don’t come home at 4AM, lay drunk outside the door

And I will never find a more faithful geezer

I know when I’m out clubbing, you’re at home locked in the freezer

En in een staat van diep verval

Je vlees, het rot weg

Maar ik kan nog steeds niet accepteren dat je bent overleden

Ik weet dat ik je moet begraven

Ik kan het niet verdragen je te laten gaan

Omdat ik niet de kracht heb om afscheid te nemen

Terwijl ik naast je lig, je lichaam oh, zo stil

Geloof me liefde, ik zou je nooit kwaad kunnen doen

Ik wil je gewoon vasthouden, je handen op mijn vlees leggen

Je vingers zo koud, het onzekere gevoel van de dood

Alleen jij en ik weten wat er zich achter gesloten deuren afspeelt

En nu kan ik dingen met je doen die ik voorheen nooit kon

Wees stil, mijn liefste, want in je armen lig ik

Een veel trouwere minnaar dan je was voordat je stierf

En in een staat van diep verval

Je vlees rot weg

Maar ik kan nog steeds niet geloven dat je bent overleden

Ik weet dat ik je moet begraven

Ik kan het niet verdragen je te laten gaan

Omdat ik niet de kracht heb om afscheid te nemen

Liggend in ons bed, zo vredig en toch zo koud

Je zult nooit de geneugten en pijn van oud worden kennen

Ik ga zo voorzichtig met je om, ik mag het verlies niet vergroten

Ik leef in doodsangst, dat de beste stukjes eraf kunnen vallen

En in een staat van diep verval

Je vlees, het rot weg

Maar ik kan nog steeds niet accepteren dat je bent overleden

Ik weet dat ik je moet begraven

Ik kan het niet verdragen je te laten gaan

Omdat ik niet de kracht heb om afscheid te nemen

Als mensen bellen om je te spreken, zeg ik dat je weg bent

Alleen jij en ik weten dat je altijd bij mij zult blijven

Als ik andere geliefden mee naar huis breng, is er niets dat je zult zeggen

Ik weet dat ik erop kan vertrouwen dat je uit de buurt blijft

We lijken nooit ruzie te maken zoals we vroeger deden

En je komt niet om 4 uur 's ochtends thuis, ligt dronken voor de deur

En ik zal nooit een trouwere gozer vinden

Ik weet dat wanneer ik aan het uitgaan ben, je thuis opgesloten in de vriezer zit