This Is Not an Exit - Saves The Day

Tonight will be the night that we begin to ease the plugs out of the dam.

And we still stand knee deep in the flow,

the undertow will grab our heels and won’t let go.

And while we hold, our legs quivering,

the water rises now to our teeth when we just let go

and sail belly up to the clouds, the rocks scraping our backs.

To breathe in the air will be the only thing that we have

and all the wasted nights and empty moments in our lives

are flushed away as we sway with the rhythm of the waves bobbing us up.

Crests fall to troughs as we feel our gills open up

and sail belly up to the clouds, the rocks scraping our backs.

To breathe in the air will be the only thing that we have.

And if the hook set in the bottom of our lungs,

we’ll rip it out and lick the blood off with our tongues.

Despair could ravage you if you turn your head around

to look down the path that’s lead you here, cause what can you change?

You’re a vessel now floating down the waterways.

You can take your rudder and aim your ship,

just don’t bother with the things left in your wake.

Just sail belly up to the clouds, the rocks scraping your back.

To breathe in the air will be the only thing that you have

and your love will be warm nights with pockets of moonlight

spotlighting you as you drift, the actor in this play.

And you walk across the stage, take a bow, hear the applause,

and as the curtain falls, just know you did it all

the best that you knew how and you can hear them cheering now.

So let a smile out and show your teeth cause you know you lived it well.

Vanavond zal de nacht zijn dat we beginnen de pluggen uit de dam te halen.

En we staan ​​nog steeds kniediep in de stroom,

de onderstroom grijpt ons vast en laat niet meer los.

En terwijl we vasthouden, trillen onze benen,

het water komt nu tot onze tanden als we loslaten

en met de buik naar de wolken zeilen, de rotsen over onze rug schrapen.

De lucht inademen is het enige dat we hebben

en alle verspilde nachten en lege momenten in ons leven

worden weggespoeld terwijl we zwaaien met het ritme van de golven die ons opdrijven.

De toppen vallen naar de troggen als we voelen dat onze kieuwen opengaan

en met de buik naar de wolken zeilen, de rotsen over onze rug schrapen.

De lucht inademen is het enige dat we hebben.

En als de haak in de bodem van onze longen zit,

we scheuren het eruit en likken het bloed eraf met onze tong.

Wanhoop kan je teisteren als je je hoofd omdraait

om te kijken op het pad dat je hierheen heeft geleid, want wat kun je veranderen?

Je bent nu een vaartuig dat over de waterwegen drijft.

Je kunt je roer pakken en je schip richten,

maak je gewoon geen zorgen over de dingen die in je kielzog achterblijven.

Vaar gewoon met de buik omhoog naar de wolken, de rotsen die over je rug schrapen.

De lucht inademen is het enige dat je hebt

en je liefde zullen warme nachten zijn met zakken maanlicht

die jou in de schijnwerpers zet terwijl je zweeft, de acteur in dit stuk.

En je loopt over het podium, maakt een buiging, hoort het applaus,

en als het doek valt, weet dan dat je het allemaal hebt gedaan

het beste dat je wist hoe en je kunt ze nu horen juichen.

Dus lach en laat je tanden zien, want je weet dat je het goed hebt geleefd.