Paragons Of Innocence - Savatage

Into day

Into I don’t know you anymore

But I stand

Where you say

Thinking all the time you planned it

You’ve been gone away too long

Leaving us to carry on

Though in truth you never tried

Just stepped back and watched the slide

Paragons of innocence

Questioning of your intent

Never quite sure what you meant

From the other side

Moments on the carousel

Must admit we ride it well

And the horses never tell

All throughout the ride

That no one leaves

No one leaves

No one leaves…

Alive

Time

On my hands

Slips away

Till I just don’t feel it anymore

Thinking back

When I can

To the time when it began with

Bits of dreams all in a line

And somehow we missed the signs

That it all was never real

And in truth a fatal deal

Paragons of innocence

Questioning of your intent

Never quite sure what you meant

From the other side

Moments on the carousel

Must admit we ride it well

And the horses never tell

All throughout the ride

No one leaves

No one leaves

No one leaves…

Alive

There always comes a time

When you do what you want to do

You know you shouldn’t do it

But you do it anyway

And when he had that time

When he knew what he wanted to

He quickly placed his order

Though he never thought he’d pay

But the lines turned to lies

And the lies turned to tangles

And you’re pale as a cadaver

Though you think it doesn’t show

So you live with the lies

And the friends that it gathers

But somewhere in your heart you know you

Got to let it

Got to let it

Go

Paragons of innocence

Questioning of your intent

Never quite sure what you meant

From the other side

Moments on the carousel

Must admit we ride it well

And the horses never tell

All throughout the ride

No one leaves

No one leaves

No one leaves…

Alive

Then the sailor picked a coat up

That had been laying there

And placed it over the body

And then he said a little prayer

And the ocean brought in on a wave

An old waterlogged wreath

And pushed it up along the sand

Till it touched the dead man’s feet

And written on that wreath

In letters of gold foil

Was the name veronica guerin

But the letters were bent and soiled

The sailor said I see these flowers

That you so kindly gave

Are obviously from far away

And from another’s grave

And I cannot help but to think

The sailor gently said

That it’s unwise in god eyes

To steal flowers from the dead

The ocean said please trust me friend

This gift will cause no pain

And the person to whom they once belonged

Would surely say the same

You see this wreath was from the funeral

Of a woman who showed no fear

Of men who lived in mansions

Bought with other people’s tears

Of men who lived in mansions

Bought with bits of others lives

Who at night still hugged their children

And brought gifts home to their wives

With money made from heroin

And packets of cocaine

And if a buyer overdosed

They never felt the pain

There were many flowers at her funeral

But none for this boy I fear

So the wind has blown this wreath to me

And I have brought it here

She gave her life to stop the spread

Of drugs among her kind

And if we leave these flowers for this boy

I’m sure she wouldn’t mind

Vandaag binnen

In Ik ken je niet meer

Maar ik sta

waar zeg je

De hele tijd denkend dat je het gepland had

Je bent te lang weggeweest

Ons achterlaten om door te gaan

Hoewel je het in werkelijkheid nooit hebt geprobeerd

Net een stap terug gedaan en naar de glijbaan gekeken

Paragonen van onschuld

Twijfel over uw bedoeling

Nooit helemaal zeker wat je bedoelde

Van de andere kant

Momenten op de carrousel

Moet toegeven dat we er goed op rijden

En de paarden vertellen het nooit

De hele rit

Dat niemand weggaat

Niemand vertrekt

Niemand vertrekt…

In leven

Tijd

Op mijn handen

Glijdt weg

Tot ik het gewoon niet meer voel

Terug denken

Wanneer ik kan

Naar de tijd dat het begon met

Stukjes dromen op een rij

En op de een of andere manier hebben we de borden gemist

Dat het allemaal nooit echt was

En in feite een fatale deal

Paragonen van onschuld

Twijfel over uw bedoeling

Nooit helemaal zeker wat je bedoelde

Van de andere kant

Momenten op de carrousel

Moet toegeven dat we er goed op rijden

En de paarden vertellen het nooit

De hele rit

Niemand vertrekt

Niemand vertrekt

Niemand vertrekt…

In leven

Er komt altijd een tijd

Wanneer je doet wat je wilt doen

Je weet dat je het niet moet doen

Maar je doet het toch

En toen hij die tijd had?

Toen hij wist wat hij wilde?

Hij heeft snel zijn bestelling geplaatst

Hoewel hij nooit had gedacht dat hij zou betalen

Maar de regels veranderden in leugens

En de leugens veranderden in klitten

En je bent zo bleek als een kadaver

Hoewel je denkt dat het niet wordt weergegeven

Dus je leeft met de leugens

En de vrienden die het verzamelt

Maar ergens in je hart ken je je

Moet het laten

Moet het laten

Gaan

Paragonen van onschuld

Twijfel over uw bedoeling

Nooit helemaal zeker wat je bedoelde

Van de andere kant

Momenten op de carrousel

Moet toegeven dat we er goed op rijden

En de paarden vertellen het nooit

De hele rit

Niemand vertrekt

Niemand vertrekt

Niemand vertrekt…

In leven

Toen pakte de matroos een jas op

Dat had daar gelegen

En plaatste het over het lichaam

En toen zei hij een klein gebedje

En de oceaan bracht op een golf

Een oude drassige krans

En duwde het omhoog langs het zand

Tot het de voeten van de dode man raakte

En geschreven op die krans

In letters van goudfolie

Was de naam veronica guerin

Maar de letters waren verbogen en vuil

De matroos zei dat ik deze bloemen zie

Dat je zo vriendelijk gaf

Zijn duidelijk van ver weg

En uit het graf van een ander

En ik kan het niet helpen, maar te denken

De matroos zei zachtjes:

Dat het onverstandig is in Gods ogen

Bloemen van de doden stelen

De oceaan zei vertrouw me alsjeblieft vriend

Dit cadeau doet geen pijn

En de persoon aan wie ze ooit toebehoorden

Zou zeker hetzelfde zeggen

Je ziet dat deze krans van de begrafenis was

Van een vrouw die geen angst toonde

Van mannen die in herenhuizen woonden

Gekocht met de tranen van andere mensen

Van mannen die in herenhuizen woonden

Gekocht met stukjes van het leven van anderen

Die 's nachts nog steeds hun kinderen knuffelden?

En brachten geschenken mee naar huis aan hun vrouw

Met geld gemaakt van heroïne

En pakjes cocaïne

En als een koper een overdosis heeft genomen

Ze hebben nooit de pijn gevoeld

Er waren veel bloemen op haar begrafenis

Maar geen voor deze jongen vrees ik

Dus de wind heeft deze krans naar mij geblazen

En ik heb het hier gebracht

Ze gaf haar leven om de verspreiding te stoppen

Van drugs onder haar soort

En als we deze bloemen achterlaten voor deze jongen

Ik weet zeker dat ze het niet erg zou vinden