Surrender - Savages, Trentemøller

When in your life did you surrender

Late in the night do you remember

What were the dreams that you betrayed then

Would you go back if you could save them now

Did you believe there was something more

Waiting behind some forgotten door

Or was that all long before

You felt the pressure grow inside your brain

Where every nerve is on fire

You start to wonder if you’re going insane

It’s not a fate you desired

Time is running down

Moments of reason that we hope to find

Are we a thought somewhere in god’s mind

A work of art that he has never signed

No

Children and mirrors have no memory

They reflect us for that is all they see

They are the us that is still yet to be

And so we carry on

The clock is ticking and your growing afraid

That the end will be violent

You walk the edges all around your own grave

And the gods they are silent

Or can not be found

Searching your mind for correspondence from

Joseph and mary and their only son

Is their silence something you have done

No

And in the end what have you defied

To end up so nearly crucified

Just let me know when you decide

That all hope is gone

Come and see him dying

For it’s really quite a show

Walking on a wire

Though he never seems to know

Even when he’s falling

You can see a little smile

Figures that he’s flying

Only for a little while

The ground is rushing towards him

But he never sees it there

Lives his life in pieces

Always taking every dare

What will be the ending

Well i’m sure that I don’t know

The ground is getting closer

Come and see the show

See the show

See the show

See the show

Wanneer in je leven heb je je overgegeven?

Laat in de nacht weet je nog?

Wat waren de dromen die je toen verraadde?

Zou je teruggaan als je ze nu zou kunnen redden?

Geloofde je dat er iets meer was?

Wachten achter een vergeten deur

Of was dat allemaal lang geleden?

Je voelde de druk in je hersenen toenemen

Waar elke zenuw in brand staat

Je begint je af te vragen of je gek wordt

Het is niet een lot dat je wenste

De tijd dringt

Momenten van reden die we hopen te vinden

Zijn we een gedachte ergens in de geest van God?

Een kunstwerk dat hij nooit heeft ondertekend

Nee

Kinderen en spiegels hebben geen geheugen

Ze weerspiegelen ons, want dat is alles wat ze zien

Zij zijn de wij die nog moeten zijn

En dus gaan we door

De klok tikt en je wordt bang

Dat het einde gewelddadig zal zijn

Je loopt langs de randen rondom je eigen graf

En de goden zijn stil

Of kan niet worden gevonden

In je hoofd zoeken naar correspondentie van

Jozef en Maria en hun enige zoon

Is hun stilzwijgen iets wat jij hebt gedaan?

Nee

En wat heb je uiteindelijk getrotseerd?

Om zo bijna gekruisigd te worden

Laat het me weten als je besluit

Dat alle hoop vervlogen is

Kom en zie hem sterven

Want het is echt een show

Lopen op een draad

Hoewel hij het nooit lijkt te weten

Zelfs als hij valt

Je ziet een kleine glimlach

Cijfers dat hij vliegt

Slechts voor een korte tijd

De grond snelt naar hem toe

Maar hij ziet het daar nooit

Leeft zijn leven in stukken

Altijd elke uitdaging aangaan

Wat wordt het einde?

Nou, ik weet zeker dat ik het niet weet

De grond komt dichterbij

Kom kijken naar de show

Bekijk de show

Bekijk de show

Bekijk de show