Keiner ist wie Du - Sarah Connor

Du bist immer noch irgendwie,

immer noch hier bei mir,

nach all den Jahr‘n verfolgst du mich im Traum.

Ich will immer noch nicht, dass du gehst,

ich kann es immer noch nicht ganz versteh’n,

wieso weshalb warum soll ich dir glauben?

Ich will nie wieder mein Kopf verlier’n,

ich will nie wieder mein Herz riskier’n,

ich will nie wieder solche Schmerzen spür'n,

wegen dir.

Ich will nie wieder alleine bleib’n,

ich will nie wieder so einsam sein,

nie wieder so furchtbar leiden,

wegen dir.

Doch keine ist wie du,

ich geb‘s jetzt endlich zu.

Was wär aus uns geworden,

'n Haus 'n Kind 'n Hund,

manchmal fang' ich an zu fantasier’n.

Wir haben‘s uns selbst verdorben,

den großen Traum vom Glück,

du weißt, dass ich dich immer noch vermiss.

Ich will nie wieder mein Kopf verlier’n,

ich will nie wieder mein Herz riskier’n,

ich will nie wieder solche Schmerzen spür'n,

wegen dir.

Ich will nie wieder alleine bleib’n,

Ich will nie wieder so einsam sein,

nie wieder so furchtbar leiden,

wegen dir.

Es gibt noch Andere,

noch Interessantere.

Doch ich muss dir gestehen,

keine ist wie du.

Ich geb‘s jetzt endlich zu.

Ich will nie wieder mein Kopf verlier’n,

ich will nie wieder mein Herz riskier’n,

ich will nie wieder solche Schmerzen spür'n,

wegen dir.

Ich will nie wieder alleine bleib’n,

ich will nie wieder so einsam sein,

nie wieder so furchtbar leiden,

wegen dir.

Doch keine ist wie du,

Ich geb‘s jetzt endlich zu.

Doch keine ist wie du,

Ich geb‘s jetzt endlich zu.

Je bent nog steeds een beetje

nog steeds hier bij mij

na al die jaren achtervolg je me in mijn dromen.

Ik wil nog steeds niet dat je gaat

Ik kan het nog steeds niet helemaal begrijpen

waarom waarom zou ik je geloven?

Ik wil nooit meer mijn hoofd verliezen

Ik wil nooit meer mijn hart riskeren

Ik wil nooit meer zo'n pijn voelen

vanwege jou.

Ik wil nooit meer alleen blijven

Ik wil nooit meer zo eenzaam zijn

nooit meer zo vreselijk lijden,

vanwege jou.

Maar niemand is zoals jij

Ik geef het nu eindelijk toe.

Wat zou er van ons geworden zijn?

een huis, een kind, een hond,

soms begin ik te fantaseren.

We hebben onszelf verwend

de grote droom van geluk

je weet dat ik je nog steeds mis.

Ik wil nooit meer mijn hoofd verliezen

Ik wil nooit meer mijn hart riskeren

Ik wil nooit meer zo'n pijn voelen

vanwege jou.

Ik wil nooit meer alleen blijven

Ik wil nooit meer zo eenzaam zijn

nooit meer zo vreselijk lijden,

vanwege jou.

Er zijn anderen

nog interessanter.

Maar ik moet je bekennen

Niemand is zoals jij.

Ik geef het nu eindelijk toe.

Ik wil nooit meer mijn hoofd verliezen

Ik wil nooit meer mijn hart riskeren

Ik wil nooit meer zo'n pijn voelen

vanwege jou.

Ik wil nooit meer alleen blijven

Ik wil nooit meer zo eenzaam zijn

nooit meer zo vreselijk lijden,

vanwege jou.

Maar niemand is zoals jij

Ik geef het nu eindelijk toe.

Maar niemand is zoals jij

Ik geef het nu eindelijk toe.