Diciembre, Otra Vez –Epílogo– - Santiago Cruz

Diciembre, otra vez, y todavía respiro

Me duelen los pies, hay un espejo y me miro

La vida es fugaz, y se nos va de las manos

El tiempo es voraz, tan sólo somos humanos

Rotos, perdidos, valientes y remendados

Pasando la noche entre los tejados

Mientras pedimos al cielo un rayo de luz

Firmes, dolidos, conscientes, desamparados

Soplamos antes de lanzar los dados

Y cada quien va cargando su propia cruz

A vivir se aprende viviendo

Que la culpa y el remordimiento

Nunca vengan por lo que dejamos de hacer

Yo me quise y me sigo queriendo

A estas alturas casi no me miento

Esto nunca se trató de ganar o perder

Cada noche pongo la cabeza sobre la almohada

Agradezco por tu piel sagrada

Por el día que termina y el que vendrá

Sé que los secretos hacen daño

Y no sirven de nada

Te atraviesan tal como una espada

La verdad siempre sale y siempre saldrá

A vivir se aprende viviendo

Que la culpa y el remordimiento

Nunca vengan por lo que dejamos de hacer

Yo me quise y me sigo queriendo

A estas alturas casi no me miento

Esto nunca se trató de ganar o perder

Rotos, perdidos, valientes y remendados

Pasando la noche entre los tejados

Mientras pedimos al cielo un rayo de luz

Firmes, dolidos, conscientes, desamparados

Soplamos antes de lanzar los dados

Y cada quien va cargando

A vivir se aprende viviendo

Que la culpa y el remordimiento

Nunca vengan por lo que dejamos de hacer

Yo me quise y me sigo queriendo

A estas alturas casi no me miento

Esto nunca se trató de ganar o perder

De ganar o perder

De ganar o perder

December, alweer, en ik adem nog steeds

Mijn voeten doen pijn, er is een spiegel en ik kijk naar mezelf

Het leven is vluchtig en het loopt uit de hand

Tijd is vraatzuchtig, we zijn ook maar mensen

Gebroken, verloren, dapper en hersteld

Overnachten tussen de daken

Terwijl we de hemel om een ​​lichtstraal vragen

Stevig, gekwetst, bewust, hulpeloos

We blazen voordat we de dobbelstenen gooien

En ieder draagt ​​zijn eigen kruis

Leven leer je door te leven

Dat schuldgevoel en berouw

Kom nooit voor wat we niet meer doen

Ik hield van mezelf en ik hou nog steeds van mezelf

Op dit moment lieg ik nauwelijks tegen mezelf

Dit ging nooit over winnen of verliezen

Elke nacht leg ik mijn hoofd op het kussen

Ik dank je voor je heilige huid

Voor de dag die eindigt en de dag die komt

Ik weet dat geheimen pijn doen

En ze hebben geen zin

Ze gaan door je heen als een zwaard

De waarheid komt altijd naar buiten en zal altijd naar buiten komen

Leven leer je door te leven

Dat schuldgevoel en berouw

Kom nooit voor wat we niet meer doen

Ik hield van mezelf en ik hou nog steeds van mezelf

Op dit moment lieg ik nauwelijks tegen mezelf

Dit ging nooit over winnen of verliezen

Gebroken, verloren, dapper en hersteld

Overnachten tussen de daken

Terwijl we de hemel om een ​​lichtstraal vragen

Stevig, gekwetst, bewust, hulpeloos

We blazen voordat we de dobbelstenen gooien

En iedereen is aan het laden

Leven leer je door te leven

Dat schuldgevoel en berouw

Kom nooit voor wat we niet meer doen

Ik hield van mezelf en ik hou nog steeds van mezelf

Op dit moment lieg ik nauwelijks tegen mezelf

Dit ging nooit over winnen of verliezen

Van winnen of verliezen

Van winnen of verliezen