Rumos Da Verdade - Santamaria

Estou a flutuar

Num mar de silêncio sem lugar

Tenho, tudo e nada

Flutuo no espaço do amor

Atravessei a cordelheira do tecto do mundo

Passei pela fronteira dos rumos da verdade

Caí de baixo para cima em direcção ao solo

Quando entrei numa chama com um cor estranha

Entrei numa galeria com velas de cristal

A proa era dourada navegava parada

Mostrou-me novas cores, ondas cristalinas

Rochedos flaminantes mil sóis alucinantes

Estou a flutuar

Num mar de silêncio sem lugar

Tenho, tudo e nada

Flutuo no espaço do amor

Estou a flutuar

Num mar de silêncio sem lugar

Tenho, tudo e nada

Flutuo no espaço do amor

Atravessei a cordelheira do tecto do mundo

Passei pela fronteira dos rumos da verdade

Caí de baixo para cima em direcção ao solo

Quando entrei numa chama com um cor estranha

Entrei numa galeria com velas de cristal

A proa era dourada navegava parada

Mostrou-me novas cores, ondas cristalinas

Rochedos flaminantes mil sóis alucinantes

Estou a flutuar

Num mar de silêncio sem lugar

Tenho, tudo e nada

Flutuo no espaço do amor

Estou a flutuar

Num mar de silêncio sem lugar

Tenho, tudo e nada

Flutuo no espaço do amor

Estou a flutuar

Num mar de silêncio sem lugar

Tenho, tudo e nada

Flutuo no espaço do amor

Estou a flutuar

Num mar de silêncio sem lugar

Tenho, tudo e nada

Flutuo no espaço do amor

ik zweef

In een zee van stilte zonder plaats

Ik heb alles en niets

Ik zweef in de ruimte van liefde

Ik stak de bergketen van het dak van de wereld over

Ik ben de grens van het pad van de waarheid overgestoken

Ik viel van beneden naar boven richting de grond

Toen ik een vlam binnenging met een vreemde kleur

Ik ging een galerij binnen met kristallen kaarsen

De boeg was van goud, hij zeilde nog steeds

Heeft me nieuwe kleuren laten zien, kristalgolven

Vlammende rotsen duizend hallucinerende zonnen

ik zweef

In een zee van stilte zonder plaats

Ik heb alles en niets

Ik zweef in de ruimte van liefde

ik zweef

In een zee van stilte zonder plaats

Ik heb alles en niets

Ik zweef in de ruimte van liefde

Ik stak de bergketen van het dak van de wereld over

Ik ben de grens van het pad van de waarheid overgestoken

Ik viel van beneden naar boven richting de grond

Toen ik een vlam binnenging met een vreemde kleur

Ik ging een galerij binnen met kristallen kaarsen

De boeg was van goud, hij zeilde nog steeds

Heeft me nieuwe kleuren laten zien, kristalgolven

Vlammende rotsen duizend hallucinerende zonnen

ik zweef

In een zee van stilte zonder plaats

Ik heb alles en niets

Ik zweef in de ruimte van liefde

ik zweef

In een zee van stilte zonder plaats

Ik heb alles en niets

Ik zweef in de ruimte van liefde

ik zweef

In een zee van stilte zonder plaats

Ik heb alles en niets

Ik zweef in de ruimte van liefde

ik zweef

In een zee van stilte zonder plaats

Ik heb alles en niets

Ik zweef in de ruimte van liefde