Gli occhi di tua madre - Sandro Giacobbe

Piove da qualche minuto

ti guardo e mi sento sfinito

mentre non riesco a spiegarti che cosa mi?

capitato.

Era una sera normale

ti ero venuto a cercare

non c’eri per?

con tua madre mi misi a parlare

e quando l’ho avuta di fronte che scherzo

mi han fatto gli occhi miei

credevo che fossi tu ed era lei

poi mi sembr?

naturale guardarla cos?

come

guardo te perch?

sei uscita, perch?

Mi hanno fatto innamorare

gli occhi verdi di tua madre

il sorriso di un tramonto

dove ci si pu?

specchiare

i tuoi passi all’improvviso

e un tuffo al cuore immenso

…se ci penso…

la pioggia continua a cadere e tu continui

a non parlare

hai l’aria di un cigno che muore, la vittima

la sai fare

di certo non?

quel sospiro che pu?

cancellare quel che sei:

tu rimani tu, e lei?

lei

non?

colpa mia se mi piace

ogni cosa che rassomiglia a te adesso hai capito perch…

Mi hanno fatto innamorare

gli occhi verdi di tue madre

il sorriso di un tramonto

dove ci si pu?

specchiare

i tuoi passi all’improvviso

e un tuffo al cuore immenso…

Mi hanno fatto innamorare

gli occhi verdi di tue madre

un sorriso di un tramonto

dove ci si pu?

specchiare

i tuoi passi all’improvviso

e un tuffo al cuore immenso

se ci penso…

se ci penso…

(Grazie a stefano per questo testo)

Het regent al een paar minuten

Ik kijk naar je en ik voel me uitgeput

terwijl ik je niet kan uitleggen wat ben ik?

gebeurd.

Het was een normale avond

Ik kwam je zoeken

was je daar niet voor?

Ik begon met je moeder te praten

en toen ik haar voor mijn neus had, wat een grap

mijn ogen hebben me gemaakt

Ik dacht dat jij het was en zij het

dan leek het mij?

natuurlijk om ernaar te kijken, want?

zoals

Ik kijk naar jou, waarom?

je ging uit, waarom?

Ze lieten me verliefd worden

de groene ogen van je moeder

de glimlach van een zonsondergang

waar kan je?

spiegel

jouw stappen plotseling

en een immens zinkend hart

... als ik erover nadenk ...

de regen blijft vallen en jij blijft doorgaan

niet spreken

je ziet eruit als een stervende zwaan, het slachtoffer

je weet hoe je het moet doen

zeker niet?

die zucht dat kan?

wissen wat je bent:

jij blijft jij, en haar?

ze

niet?

mijn schuld als ik het leuk vind

alles wat op jou lijkt nu begrijp je waarom...

Ze lieten me verliefd worden

de groene ogen van je moeder

de glimlach van een zonsondergang

waar kan je?

spiegel

jouw stappen plotseling

en een enorm zinkend hart...

Ze lieten me verliefd worden

de groene ogen van je moeder

een glimlach van een zonsondergang

waar kan je?

spiegel

jouw stappen plotseling

en een immens zinkend hart

als ik erover nadenk...

als ik erover nadenk...

(Met dank aan Stefano voor deze tekst)