Lua - Sandra de Sá

Mais um dia que acaba

e a cidade parece dormir,

da janela vejo a luz que bate no chão

e penso em te possuir.

Noite após noite, há já muito tempo,

saio sem saber para onde vou,

chamo por ti, na sombra das ruas,

mas só a lua sabe quem eu sou.

Lua, lua,

eu quero ver o teu brilhar,

lua, lua, lua,

Eu quero ver o teu sorrir.

Leva-me contigo,

mostra-me onde estás,

É que o pior castigo

É viver assim, sem luz nem paz,

sozinho com o peso do caminho

que se fez para trás…

Lua, eu quero ver o teu brilhar,

no luar, no luar.

Homens de chapéu e cigarros compridos

vagueiam pelas ruas com olhares cheios de nada,

mulheres meio despidas encostadas à parede

fazem-me sinais que finjo não entender.

Loucas são as noites, que passo sem dormir,

loucas são as noites.

Os bares estão fechados já não há onde beber,

este silêncio escuro não me deixa adormecer.

Loucas são as noites.

Refrão

Não há saudade sem regresso, não há noites sem

madrugada,

Ouço ao longe as guitarras, nas quais vou partir,

na névoa construo a minha estrada.

Loucas são as noites, que passo sem dormir,

loucas são as noites.

Loucas são as noites, que passo sem dormir,

loucas são as noites…

Weer een dag die voorbij is

en de stad lijkt te slapen,

vanuit het raam zie ik het licht op de vloer vallen

en ik denk erover om jou te bezitten.

Nacht na nacht, het is lang geleden,

Ik vertrek zonder te weten waar ik heen ga,

Ik roep je, in de schaduw van de straten,

maar alleen de maan weet wie ik ben.

maan maan,

Ik wil de jouwe zien schitteren,

maan, maan, maan,

Ik wil je lach zien.

Neem mij mee,

laat me zien waar je bent

Is dat de ergste straf?

Het is zo leven, zonder licht of vrede,

alleen met het gewicht van het pad

dat is achterstevoren gedaan...

Maan, ik wil de jouwe zien schijnen,

in het maanlicht, in het maanlicht.

Mannen met hoeden en lange sigaretten

zwerf door de straten met ogen vol van niets,

halfnaakte vrouwen leunend tegen de muur

ze maken gebaren naar me dat ik doe alsof ik het niet begrijp.

Gek zijn de nachten die ik zonder slaap doorbreng,

gek zijn de nachten.

De kroegen zijn dicht, er is nergens meer te drinken,

deze donkere stilte laat me niet slapen.

Gek zijn de nachten.

Refrein

Er is geen verlangen zonder terugkeer, er zijn geen nachten zonder

ochtendgloren,

Ik hoor de gitaren in de verte, waarop ik ga beginnen,

in de mist bouw ik mijn weg.

Gek zijn de nachten die ik zonder slaap doorbreng,

gek zijn de nachten.

Gek zijn de nachten die ik zonder slaap doorbreng,

gek zijn de nachten...