Gölge - Sancak

Uçurumlardan bıraktım omzumdaki naaşı

Silemeden gözümdeki yaşı

Yine benim yüzümden göğsündeki sancı

Ölene dek evimde kiracı

Bu saatten sonra gülüm gelme kendine

Zaten hep cenazede her günüm kendi evimde

Otuza iki basarken tuz misali doğum günümde

Yarama sanki düşmanım harcanan kendi kendime

Gelip bir gün bile kalsan can evimde

Yalnız değilsin kimler peşinde?

Kararttığın bu dünyanın köşesinde

Bn sandığın gölgelerle

Bni kurtar bu demir parmaklıktan

Yine bu hücrede yalnızlık var

Beni sakladığın yerleri sana söyletmek için yalvarmışlar

Beni ele vermez sandım gönlün onu bile kandırmışlar

Çoktan sönmüş güneşim sensin diye beni kör sanmışlar

Beni bulamazlar artık saçlarında

Olamamak kokunda ne acı

Seni bulamazlar, aktın yanağımdan

Silemeden gözümdeki yaşı

Ik liet het lichaam op mijn schouder van de kliffen

Zonder de tranen in mijn ogen te wissen

Weer pijn in je borst door mij

Huurder in mijn huis tot ik sterf

Lach na deze tijd niet meer naar jezelf

Ik ben altijd bij de begrafenis, elke dag in mijn eigen huis.

Zoals zout op mijn verjaardag om tweeëndertig

Mijn eigen wond alsof mijn vijand aan mezelf besteed was

Als je ook maar een dag komt en blijft, is mijn leven in mijn huis

Je bent niet de enige, wie zit er achter je aan?

In de hoek van deze verduisterde wereld

Met de schaduwen van je borst

Red me van dit ijzeren hek

Er is weer eenzaamheid in deze cel

Ze smeekten je me te laten vertellen waar je me verstopt had

Ik dacht dat je hart me niet zou verraden, ze hebben hem zelfs bedrogen

Ze dachten dat ik blind was omdat jij mijn zon bent die al gedoofd is

Ze kunnen me niet meer in je haar vinden

Wat een pijn in de geur van niet kunnen zijn

Ze kunnen je niet vinden, je stroomde van mijn wang

Zonder de tranen in mijn ogen te wissen