An Era Of Revolution - Salt The Wound

Just like paint, this is the human way, thou’s death war driven,

battlefield scent fulfilled

Purely blood and exrement, this is unholy, the holy war is a mask

Disgust, betrayal, mutiny, destruction.

(2x)

Just like paint thrown onto canvas, thrown onto the

These stars are spreading, throughout the surface

The perfect candidate for an oversea mutiny, grave fear of no return fear

without war

Cause I heard a noise in the street after the accident, the accident

Left to bear arms as our token, left to bear arms.

(2x)

Just like paint thrown onto canvas, thrown onto the

These stars are spreading, throughout the surface

The perfect candidate for an oversea mutiny, grave fear of no return fear

without war

How long will we hold, how long will we

Hold my escape, my breathe, my might, this power of my sight, this bleeding

from my own figure

A motion of the abandoned, this is an era of revolution

Again the streets grew restless leaving heads to the curbs, teeth pressing

through gums

Net als verf, is dit de menselijke manier, je bent door de dood gedreven,

slagveld geur vervuld

Zuiver bloed en exrement, dit is onheilig, de heilige oorlog is een masker

Walging, verraad, muiterij, vernietiging.

(2x)

Net als verf die op canvas wordt gegooid, op de

Deze sterren verspreiden zich over het hele oppervlak

De perfecte kandidaat voor een overzeese muiterij, ernstige angst voor geen terugkeervrees

zonder oorlog

Want ik hoorde een geluid op straat na het ongeluk, het ongeluk

Links om wapens te dragen als ons teken, links om wapens te dragen.

(2x)

Net als verf die op canvas wordt gegooid, op de

Deze sterren verspreiden zich over het hele oppervlak

De perfecte kandidaat voor een overzeese muiterij, ernstige angst voor geen terugkeervrees

zonder oorlog

Hoe lang zullen we houden, hoe lang zullen we?

Houd mijn ontsnapping, mijn adem, mijn macht, deze kracht van mijn zicht, dit bloeden

van mijn eigen figuur

Een beweging van de verlatenen, dit is een tijdperk van revolutie

Opnieuw werden de straten rusteloos en lieten hoofden aan de stoepranden achter, tanden op elkaar

door tandvlees