The Sadness - Ryan Adams

The stars they sink

In the oceans of ink

Long black ribbons of cars

And in the taxi

You ask me how I’m doing

But you already know

Beyond, beyond is not through

Its only a reflection of you

And something at the window

It motions with its fingers

Calling me beyond

The sadness is mine

The sadness is mine

Its why you’re not healing me And whatever has come for me Oh I can give you whatever you’re wanting

Just take it and spare me spare me Please oh tell me this is only a warning/no

Please have mercy let me go If only a day to let her know

Without her love I’m nothing at all

The change is happening and I’m almost gone

In her heart is my faith

And it wins against the sadness

The train it moves through the desert

The horses they will challenge its stride

And into the boxcar she leaps

And is my hero

And penetrates the demons inside

The clouds they pass

But they’re moving so fast

As I watch them collide

Collide and collapse in her arms like a newborn child

I am at one reborn

The fog in the mote

As he grabs me by the throat

It lifts as she comes

She opens her cloak and the color of blood

It is the sign of what now must come

Deny deny me my destiny

I am not ready to go

I am the horror that brings us to the morning

Where I will have to stand up and fight

De sterren die ze zinken

In de oceanen van inkt

Lange zwarte banden van auto's

En in de taxi

Je vraagt ​​me hoe het met me gaat

Maar je weet het al

Verder, verder is niet door

Het is slechts een weerspiegeling van jou

En iets voor het raam

Het beweegt met zijn vingers

Mij ​​verder noemen

Het verdriet is van mij

Het verdriet is van mij

Het is waarom je me niet geneest En wat er ook voor mij is gekomen Oh ik kan je geven wat je maar wilt

Neem het gewoon en spaar me spaar me Alsjeblieft oh vertel me dit is slechts een waarschuwing / nee

Heb alstublieft genade, laat me gaan, al was het maar een dag om het haar te laten weten

Zonder haar liefde ben ik helemaal niets

De verandering vindt plaats en ik ben bijna weg

In haar hart is mijn geloof

En het wint van het verdriet

De trein waarmee hij door de woestijn rijdt

De paarden die ze zijn pas zullen uitdagen

En in de wagon springt ze

En is mijn held

En dringt de demonen binnen

De wolken die ze passeren

Maar ze gaan zo snel

Terwijl ik ze zie botsen

Botsen en in elkaar storten in haar armen als een pasgeboren kind

Ik ben op een herboren

De mist in de splinter

Terwijl hij me bij de keel grijpt

Het gaat omhoog als ze komt

Ze opent haar mantel en de kleur van bloed

Het is het teken van wat nu moet komen

Ontken ontken me mijn lot

Ik ben niet klaar om te gaan

Ik ben de gruwel die ons naar de ochtend brengt

Waar ik zal moeten opstaan ​​en vechten