Outbound Train - Ryan Adams

How am I supposed to know

When it’s time to go

In the middle of the night

When I’m all alone

Don’t know what to do

Don’t know what I’m even supposed to say

Like a train don’t move

‘Til it starts to roll away

The cars don’t move in the middle of the night

Lost inside the void of the fading tail lights

I swear I wasn’t lonely when I met you, girl

But I was so bored, I was so bored

I don’t know anything anymore

I got this achin' in my chest

Rollin' around like a pile of bones

In a broken little box

It sounds a lot like you

Laughing to yourself

In a quiet room

Our eyes knowing more than they probably ought to

The cars don’t move in the middle of the night

Lost inside the void of the fading tail lights

I swear I wasn’t lonely when I met you, girl

But I was so bored, I was so bored

I was so sure, I was so bored

I was so bored, I was so bored

I don’t know anything anymore

The walls are all cracked

The fan stutters in the room

Where we slept

Where I woke up next to you

Sometimes a man don’t know

When he’s got to walk away

I hear a rumbling and a moan

I feel like an outbound train

The cars don’t move in the middle of the night

Lost inside the void of the fading tail lights

I swear I wasn’t lonely when I met you, girl

But I was so bored, I was so bored

I was so sure, I was so bored, I was so bored

I was so sure, I was so sure

I was so sure

I was so sure

I was so sure

I was so sure

I don’t know anything anymore

Hoe moet ik dat weten

Wanneer het tijd is om te gaan

Midden in de nacht

Als ik helemaal alleen ben

Weet niet wat te doen

Ik weet niet wat ik zelfs maar moet zeggen

Net als een trein die niet beweegt

'Totdat het begint weg te rollen'

De auto's rijden niet midden in de nacht

Verloren in de leegte van de vervagende achterlichten

Ik zweer dat ik niet eenzaam was toen ik je ontmoette, meisje

Maar ik was zo verveeld, ik was zo verveeld

Ik weet niets meer

Ik heb deze pijn in mijn borst

Rollin' rond als een stapel botten

In een kapotte kleine doos

Het lijkt erg op jou

Lachen om jezelf

In een rustige kamer

Onze ogen weten meer dan ze waarschijnlijk zouden moeten

De auto's rijden niet midden in de nacht

Verloren in de leegte van de vervagende achterlichten

Ik zweer dat ik niet eenzaam was toen ik je ontmoette, meisje

Maar ik was zo verveeld, ik was zo verveeld

Ik wist het zo zeker, ik verveelde me zo

Ik was zo verveeld, ik was zo verveeld

Ik weet niets meer

De muren zijn allemaal gebarsten

De ventilator stottert in de kamer

Waar we sliepen

Waar ik naast jou wakker werd

Soms weet een man het niet

Wanneer hij moet weglopen

Ik hoor gerommel en gekreun

Ik voel me net een uitgaande trein

De auto's rijden niet midden in de nacht

Verloren in de leegte van de vervagende achterlichten

Ik zweer dat ik niet eenzaam was toen ik je ontmoette, meisje

Maar ik was zo verveeld, ik was zo verveeld

Ik was zo zeker, ik was zo verveeld, ik was zo verveeld

Ik was zo zeker, ik was zo zeker

Ik wist het zo zeker

Ik wist het zo zeker

Ik wist het zo zeker

Ik wist het zo zeker

Ik weet niets meer