Broken Things - Ryan Adams

I’ve come to you from broken things

I’ve crawled to you on my hands and knees

Sailed to you across the seven seas

If only to hear you say my name

I’ve come to you from broken times

I’ve showed you my face with no disguise

My memories a mirror without eyes

If only to take way your pain

If only to hear you say my name

You’re the whispering in the rising wind

Empty and so cold too dark for the birds to fly in

They’re lined up on the wall

And as I’m walking by they scattered and take off

I watch them as they rise into the sun

If only you believed you were the one

When the day is new the light is warm

Up on the bed the curtain is drawn and torn

The shadows forming, falling just behind

If only you believed all of my lies

Hanging in my heart just like a flag

When I’m lazy the wind, the colors sag

As the clouds rolling off the hill

Can’t tell where the roofs begin and end

No more will I know my home again

Hear the whispering in the rising wind

Empty and so cold too dark for the birds to fly in

They’re lined up on the wall

And as I’m walking by they scattered and take off

I watch them as they rise into the sun

If only you believed you were the one

If only you believed you were the one

If only you believed you were the one

Ik ben naar je gekomen van kapotte dingen

Ik ben op handen en knieën naar je toe gekropen

Zeilde naar jou over de zeven zeeën

Al was het maar om je mijn naam te horen zeggen

Ik kom uit gebroken tijden naar je toe

Ik heb je mijn gezicht laten zien zonder vermomming

Mijn herinneringen een spiegel zonder ogen

Al was het maar om je pijn weg te nemen

Al was het maar om je mijn naam te horen zeggen

Jij bent het gefluister in de opkomende wind

Leeg en zo koud dat het te donker is voor de vogels om in te vliegen

Ze staan ​​opgesteld op de muur

En terwijl ik langsloop, verspreidden ze zich en vertrokken

Ik kijk naar ze terwijl ze opkomen in de zon

Als je maar geloofde dat jij degene was

Als de dag nieuw is, is het licht warm

Boven op het bed is het gordijn dichtgetrokken en gescheurd

De schaduwen die zich vormen, vallen net achter

Als je al mijn leugens geloofde

Hangend in mijn hart, net als een vlag

Als ik lui ben, de wind, verzakken de kleuren

Terwijl de wolken van de heuvel rollen

Kan niet zeggen waar de daken beginnen en eindigen

Ik zal mijn huis niet meer kennen

Hoor het gefluister in de opkomende wind

Leeg en zo koud dat het te donker is voor de vogels om in te vliegen

Ze staan ​​opgesteld op de muur

En terwijl ik langsloop, verspreidden ze zich en vertrokken

Ik kijk naar ze terwijl ze opkomen in de zon

Als je maar geloofde dat jij degene was

Als je maar geloofde dat jij degene was

Als je maar geloofde dat jij degene was