Man Of Sorrow - Russ Taff

His blood drenched a pathway down that old dusty road

A lamb to the slaughter as the scripture foretold

Broken and beaten he was tired and worn

Resisting temptation to the curse that he’d been born

They ask why tell me why

The man who’d been lauded now stood despised

The great liberator he’s now victimized

Cut off from the living assigned to the grave

As if they’d forgotten the love that he gave

That love was gone all that love it was gone

It was gone all love was gone

He became the man of sorrow

One who was acquainted with our grief

The wounds on his flesh told a story

Though his friends shook their head in disbelief

Tell me why

Who was this dying man calling out to the sky

He promised a kingdom not a long sad goodbye

Minutes turned to hours behind that dark stone

Then they heard him whisper you’re not alone

And that is why I believe that is why

He became the man of sorrow

One who was acquainted with our grief

The wounds on his flesh still tell the story

And by his stripes, by his stripes, I’m free

But he became the man of sorrow

So sorrow wouldn’t be a part of me

He was bruised and crushed for my transgressions

By his stripes, his blood, has set me free

Zijn bloed doordrenkte een pad langs die oude stoffige weg

Een lam ter slachting zoals de Schrift voorspeld heeft

Gebroken en geslagen was hij moe en versleten

De verleiding weerstaan ​​tot de vloek dat hij was geboren

Ze vragen waarom vertel me waarom?

De man die geprezen was, werd nu veracht

De grote bevrijder die hij nu het slachtoffer is

Afgesneden van de levenden die aan het graf zijn toegewezen

Alsof ze de liefde waren vergeten die hij gaf

Die liefde was weg, al die liefde was weg

Het was weg, alle liefde was weg

Hij werd de man van verdriet

Iemand die op de hoogte was van ons verdriet

De wonden op zijn vlees vertelden een verhaal

Hoewel zijn vrienden ongelovig hun hoofd schudden

Vertel me waarom

Wie was deze stervende man die naar de hemel riep?

Hij beloofde een koninkrijk, geen lang verdrietig afscheid

Minuten veranderden in uren achter die donkere steen

Toen hoorden ze hem fluisteren dat je niet alleen bent

En daarom denk ik dat dat de reden is

Hij werd de man van verdriet

Iemand die op de hoogte was van ons verdriet

De wonden op zijn vlees vertellen nog steeds het verhaal

En door zijn strepen, door zijn strepen, ben ik vrij

Maar hij werd de man van verdriet

Dus verdriet zou geen deel van mij zijn

Hij was gekneusd en verbrijzeld vanwege mijn overtredingen

Door zijn strepen, zijn bloed, heeft me bevrijd