Dying in Slow Motion - RROYCE

I wash my car out of boredom, I eat out of boredom

I love my life

I hear terrifying news and I know the world is going crazy

I get excited every sunday when my love shows up for a ride

And it feels so cozy and so right

When tedium, tedium is by my side

When we are born, we’re born with tears in our eyes

We go to school and we ask why, tell me why

Dying, dying, dying in slow motion

It feels like crying, crying, crying in the rain

Dying, dying, dying in slow motion

I hope my life was good enough to entertain

She starts to work every monday, she rests on a sunday

She loves her life

She heard, the buisness of her neighbour’s wife is kind of shady

She earns her money as a clearer

She’s happy when the laundry dries

And she feel so happy and so right

When tedium, tedium is on her side

When we are born, we’re born with tears in our eyes

We go to school and we ask why, tell me why

We go to work, life’s passing by, it’s passing by

We’re getting old and mortified, too weak to say goodbye

Dying, dying, dying…

Crying, crying, crying…

Ik was mijn auto uit verveling, ik eet uit verveling

Ik hou van mijn leven

Ik hoor angstaanjagend nieuws en ik weet dat de wereld gek aan het worden is

Ik word elke zondag opgewonden als mijn liefde opduikt voor een ritje

En het voelt zo gezellig en zo goed

Bij verveling staat verveling aan mijn zijde

Als we worden geboren, worden we geboren met tranen in onze ogen

We gaan naar school en we vragen waarom, vertel me waarom

Sterven, sterven, sterven in slow motion

Het voelt als huilen, huilen, huilen in de regen

Sterven, sterven, sterven in slow motion

Ik hoop dat mijn leven goed genoeg was om te entertainen

Ze begint elke maandag te werken, ze rust op een zondag

Ze houdt van haar leven

Ze hoorde, de zaken van de vrouw van haar buurman zijn nogal louche

Ze verdient haar geld als opruimer

Ze is blij als de was droog is

En ze voelt zich zo gelukkig en zo goed

Bij verveling staat verveling aan haar kant

Als we worden geboren, worden we geboren met tranen in onze ogen

We gaan naar school en we vragen waarom, vertel me waarom

We gaan aan het werk, het leven gaat voorbij, het gaat voorbij

We worden oud en gekrenkt, te zwak om afscheid te nemen

Sterven, sterven, sterven...

Huilen, huilen, huilen...