The Story Of Isaac - Roy Buchanan

Well, the door it opened slowly

My father he came in

I was nine years old

And he stood so tall above me

And his blue eyes they were shining

And his voice was very cold

He said, «I've had a vision

And you know I’m strong and holy

I must do what I’ve been told.»

So we started up the mountain

I was running, he was walking

And his axe was made of burning gold

Well, the trees they got much smaller

Yes, the lake a lady’s mirror

When we stopped to drink some wine

Then he threw the bottle over

Broke a minute later

And he put his hand on mine

Thought I saw an eagle

But it might have been a vulture

I never could decide

Then my father built an altar

He looked once behind his shoulder

I guess he knew I would not hide

You who build these altars now

To sacrifice our children

You must not do it anymore

A scheme is not a vision

And you never have been tempted

By a demon or a god

You who stand above them now

Your hatchets blunt and bloody

You were not there before

When I lay upon a mountain

And my father’s hand was trembling

With the beauty, I mean the beauty of the word

And if you call me brother now

Forgive me but I must inquire

«Just according to whose plan?»

When it all comes down to dust

I will kill you if I must

I will help you if I can

When it all comes down to dust

I will help you if I must

I’ll kill you if I can

And mercy, mercy on our uniform

Man of peace, man of war

The peacock spreads his deadly fan

Nou, de deur ging langzaam open

Mijn vader, hij kwam binnen

Ik was negen jaar oud

En hij stond zo hoog boven mij

En zijn blauwe ogen schitterden

En zijn stem was erg koud

Hij zei: "Ik heb een visioen gehad"

En je weet dat ik sterk en heilig ben

Ik moet doen wat mij is opgedragen.»

Dus we begonnen de berg op

Ik rende, hij liep

En zijn bijl was gemaakt van brandend goud

Nou, de bomen zijn veel kleiner geworden

Ja, het meer een damesspiegel

Toen we stopten om wat wijn te drinken

Toen gooide hij de fles om

Een minuut later kapot

En hij legde zijn hand op de mijne

Dacht dat ik een adelaar zag

Maar het kan een gier zijn geweest

Ik heb nooit kunnen beslissen

Toen bouwde mijn vader een altaar

Hij keek een keer achter zijn schouder

Ik denk dat hij wist dat ik me niet zou verstoppen

Jij die nu deze altaren bouwt

Om onze kinderen te offeren

Je moet het niet meer doen

Een schema is geen visie

En je bent nooit in de verleiding gekomen

Door een demon of een god

Jij die nu boven hen staat

Je bijlen zijn bot en bloederig

Je was er niet eerder

Toen ik op een berg lag

En de hand van mijn vader trilde

Met de schoonheid bedoel ik de schoonheid van het woord

En als je me nu broer noemt

Vergeef me, maar ik moet informeren

"Gewoon volgens wiens plan?"

Als het allemaal op stof neerkomt

Ik zal je vermoorden als ik moet

Ik zal je helpen als ik kan

Als het allemaal op stof neerkomt

Ik zal je helpen als het moet

Ik vermoord je als ik kan

En genade, genade met ons uniform

Man van vrede, man van oorlog

De pauw spreidt zijn dodelijke waaier uit