Strawberry Blonde - Ron Sexsmith

She was not the girl next door

But the girl from around the corner

At the tail end of grade four

When she came to school one morning

All eyes were upon her as she took her seat

Her name was Amanda, pretty eyes of green

Hair of blonde, strawberry blonde

Springtime and dandelions

And summer 'round the corner

At the tail end of age nine

With a million dreams before her

She lived with her mother, old decrepit house

If there was trouble at home, she kept it to herself

All summer long, strawberry blonde

And by her face there was no way to tell

Seemed that all was well in her world

But the neighbors said

Her mother had lost her will

To gin and sleeping pills

It was no life for a little girl

Still I see her face framed in a blue sky

At the top of a slide coming down

And when the sirens wailed

Her mother had failed to rise

All the neighbors stood outside

As Amanda just stared at the ground

Time flies, and years are piled

I’d forgotten all about her

When I saw her down the aisle

Of a streetcar with her daughter

Then I heard Amanda say as she got up

C’mon Samantha, girl this is our stop

And they were gone, two strawberry blondes

Ze was niet het buurmeisje

Maar het meisje van om de hoek

Aan het einde van groep vier

Toen ze op een ochtend naar school kwam

Alle ogen waren op haar gericht toen ze ging zitten

Haar naam was Amanda, mooie groene ogen

Haar van blond, aardbei blond

Lente en paardebloemen

En de zomer 'om de hoek'

Aan het einde van de leeftijd van negen

Met een miljoen dromen voor zich

Ze woonde bij haar moeder, een oud vervallen huis

Als er thuis problemen waren, hield ze het voor zichzelf

De hele zomer, aardbeienblond

En aan haar gezicht was er geen manier om te zeggen

Het leek erop dat alles goed was in haar wereld

Maar de buren zeiden:

Haar moeder had haar testament verloren

Naar gin en slaappillen

Het was geen leven voor een klein meisje

Toch zie ik haar gezicht ingekaderd in een blauwe lucht

Bovenaan een dia die naar beneden komt

En toen de sirenes loeiden

Haar moeder was niet opgestaan

Alle buren stonden buiten

Terwijl Amanda naar de grond staarde

De tijd vliegt en de jaren stapelen zich op

Ik was haar helemaal vergeten

Toen ik haar door het gangpad zag lopen

Van een tram met haar dochter

Toen hoorde ik Amanda zeggen toen ze opstond:

Kom op Samantha, meid, dit is onze stop

En weg waren ze, twee aardbeienblondjes