Angel - Roman Rain

Pain, obedience and fear

Turned to ways of our lives.

Skies above us all had gone

Into just thin gray line.

We’re kept in the limits of sense,

By the strings, but are they strong enough?

And locked are the doors of defense

By the small gods inside of us.

Angel, angel.

Small gods inside of all of us.

Angel, angel.

True face we hope to see in us.

Descended by heavenly heights

Comes invincible thirst

To break free our souls that had charred

And to throw off our thorns.

Words that sound in our heads

Are just ruthless iron bells.

We talk to the involute depths

And to small gods inside of us.

Angel, angel.

Small gods inside of all of us.

Angel, angel.

True face we long to find in us.

Pijn, gehoorzaamheid en angst

Gewend aan manieren van ons leven.

De lucht boven ons was allemaal verdwenen

In slechts dunne grijze lijn.

We worden binnen de grenzen van het verstand gehouden,

Aan de touwtjes, maar zijn ze sterk genoeg?

En op slot zijn de deuren van de verdediging

Door de kleine goden in ons.

Engel, engel.

Kleine goden in ons allemaal.

Engel, engel.

Echt gezicht dat we in ons hopen te zien.

Afgedaald door hemelse hoogten

Komt onoverwinnelijke dorst

Om onze zielen te bevrijden die verkoold waren

En om onze doornen af ​​te werpen.

Woorden die in ons hoofd klinken

Zijn gewoon meedogenloze ijzeren klokken.

We praten met de ingewikkelde diepten

En voor kleine goden in ons.

Engel, engel.

Kleine goden in ons allemaal.

Engel, engel.

Het ware gezicht dat we in ons willen vinden.