Un Étranger - Édith Piaf, Robert Chauvigny

Il avait un air très doux,

Des yeux rêveurs un peu fous

Aux lueurs étranges.

Comme bien des gars du Nord,

Dans ses cheveux un peu d’or,

Un sourire d’ange.

J’allais passer sans le voir

Mais quand il m’a dit bonsoir

D’une voix chantante,

J’ai compris que, ce soir-là,

Malgré la pluie et le froid,

Je serais contente.

Il avait un regard très doux.

Il venait de je ne sais où.

D’où viens-tu?

Quel est ton nom?

Le navire est ma maison.

La mer mon village.

Mon nom, nul ne le saura.

Je suis simplement un gars

Ardent à l’ouvrage

Et si j’ai le coeur trop lourd,

Donne-moi donc un peu d’amour,

Espoir de caresses.

Et moi, fille au coeur blasé,

J’ai senti, sous ses baisers,

Une ardente ivresse.

Il avait un regard très doux

Il venait de je ne sais où.

Simplement, sans boniments,

J’aimais mon nouvel amant,

Mon époux d’une heure.

Comme bien des malheureux,

Il croyait lire en mes yeux

La femme qu’on pleure

Et, follement, j’espérais

Qu’au matin, il me dirait

Suis-moi je t’emmène.

J’aurais dit oui, je le sens,

Mais il a fui, me laissant

Rivée à ma chaîne.

Il avait un regard très doux.

Il venait de je ne sais où.

J’ai rêvé de l'étranger

Et, le coeur tout dérangé

Par les cigarettes,

Par l’alcool et le cafard,

Son souvenir chaque soir

M’a tourné la tête

Mais on dit que, près du port,

On a repêché le corps

D’un gars de marine

Qui, par l’amour délaissé,

Ne trouva pour le bercer

Que la mer câline.

Il avait un regard très doux.

Il s’en allait je ne sais où.

Hij zag er heel lief uit,

Gekke dromerige ogen

Met vreemde lichten.

Zoals veel noordelijke jongens,

In haar haar een beetje goud,

De glimlach van een engel.

Ik zou passeren zonder het te zien

Maar toen hij me goedenavond zei

Met een zingende stem,

Ik begreep dat die avond,

Ondanks de regen en de kou,

Ik zou blij zijn.

Hij had een heel lieve uitstraling.

Hij kwam van ik weet niet waar.

Waar kom je vandaan?

Wat is jouw naam?

Het schip is mijn thuis.

De zee mijn dorp.

Mijn naam zal niemand weten.

ik ben maar een man

Hard aan het werk

En als mijn hart te zwaar is,

Dus geef me wat liefde,

Hoop op knuffels.

En ik, meisje met een vermoeid hart,

Ik voelde, onder zijn kussen,

Een vurige roes.

Hij zag er heel lief uit

Hij kwam van ik weet niet waar.

Gewoon, zonder verkooppraatjes,

Ik hield van mijn nieuwe minnaar,

Mijn man voor een uur.

Zoals veel ongelukkige mensen,

Hij dacht dat hij mijn ogen las

De vrouw om wie we rouwen

En, gek, ik hoopte

Dat hij me 's morgens zou vertellen

Volg mij, ik neem je mee.

Ik zou ja gezegd hebben, ik voel het,

Maar hij vluchtte en liet mij achter

Geklonken aan mijn ketting.

Hij had een heel lieve uitstraling.

Hij kwam van ik weet niet waar.

Ik droomde van de vreemdeling

En het hart is helemaal in de war

door sigaretten,

Door drank en kakkerlak,

Haar herinnering elke nacht

Draaide mijn hoofd

Maar ze zeggen dat in de buurt van de haven,

We hebben het lichaam gevonden

Van een marineman

Wie, door verlaten liefde,

Niet gevonden om het te rocken

Moge de zee knuffelen.

Hij had een heel lieve uitstraling.

Hij ging ik weet niet waarheen.