Le Rendez-Vous - Édith Piaf, Robert Chauvigny

Ils étaient trois au rendez-vous

Qui se regardaient les yeux fous

Ils étaient trois au coin de la rue

Mais l’un n'était pas attendu

Ils étaient trois qui savaient bien

Que l’un d’eux tenait dans sa main

De quoi faire d’un ciel de mai

Un ciel de deuil à tout jamais

Un de trop…

En ce court moment

Où un nouveau roman

D’un autre prend la place

Un de trop…

Qu’un seul bras étendu

Peut laisser étendu

Parmi les gens qui passent

Ils étaient trois au rendez-vous

Qui se regardaient les yeux fous

Ils étaient trois qui savaient bien

Que tout tenait dans une main

«Comme je l’aimais…

Comme elle m’aimait…

Que de belles heures…»

Songeait celui qui venait du passé

«Comme je l’aime…

Et comme elle m’aime…

Cela vaut bien qu’on meure…»

Songeait celui qui l’avait remplacé

Mais elle… Mais elle…

A quoi songeait-elle?

En cet instant où tout peut s’effacer…

Ils étaient trois au rendez-vous

Qui se regardaient les yeux fous

Ils étaient trois au coin de la rue

Mais l’un n'était pas attendu

Et celui-là savait très bien

Que le passé n’y pouvait rien

Que l’avenir est le plus fort

Plus fort que tout et que la mort

Et soudain… le bras s’est baissé

Qui pouvait arrêter

Un amour près de naître

Le bonheur peut encore danser

Et cette vie chanter

Qui pouvait ne plus être…

Ils étaient deux au rendez-vous

Qui s’en allaient heureux et fous

Vers leur soleil sans voir celui

Qui revenait seul dans sa nuit…

Ze waren met drie op het rendez-vous

Die elkaar met wilde ogen aankeken

Ze waren met drie om de hoek

Maar een werd niet verwacht

Het waren er drie die het goed wisten

Die een van hen in zijn hand hield

Wat te doen met een meilucht

Een hemel van rouw voor altijd

Een te veel...

In deze korte tijd

waar een nieuwe roman

Een ander neemt de plaats in

Een te veel...

Slechts één uitgestrekte arm

Kan verlengd vertrekken

Onder de mensen die passeren

Ze waren met drie op het rendez-vous

Die elkaar met wilde ogen aankeken

Het waren er drie die het goed wisten

Alles in één hand gehouden

"Wat vond ik het leuk...

Hoe ze van me hield...

Wat een mooie uren…”

Dacht degene die uit het verleden kwam

"Wat hou ik ervan...

En aangezien ze van me houdt...

Het is het waard om voor te sterven...'

dacht degene die hem had vervangen

Maar zij... Maar zij...

Wat dacht ze?

Op dit moment waarop alles kan worden gewist...

Ze waren met drie op het rendez-vous

Die elkaar met wilde ogen aankeken

Ze waren met drie om de hoek

Maar een werd niet verwacht

En deze wist het heel goed

Dat het verleden er niets aan kon doen

Dat de toekomst sterker is

Sterker dan wat dan ook en dan de dood

En plotseling... ging de arm naar beneden

Wie zou kunnen stoppen?

Een liefde die op het punt staat geboren te worden

Geluk kan nog steeds dansen

En dit leven zingen

Wie kan er niet meer zijn...

Ze waren met z'n tweeën op het rendez-vous

Wie ging er blij en boos weg

Naar hun zon zonder die ene te zien

Wie kwam alleen terug in zijn nacht...