Город, в котором я живу - Рива Роччи

Спокойный тихий вечер, погода слишком хороша

Не гаснут свечи, немножко отдохнет моя душа

И легкий, южный ветер, покачивая бурный мир

Добавит красок в картинный мир

Усталый путник присел рядом со мной

Твои дела брат будут хороши, он разговаривал с душой

Улыбку встретил он, и, улыбнувшись в даль пошел

Мир мыслей долгих, в нем я пел вместе с душой

Куда-то в даль, шепот стихов меня манил

Я не ушел, сидел я в сквере, далекий дождь прошел

С собой нес мир он, и огонь душа в душе всегда

Усталый путник дал совет: Иди туда, куда зовет душа

Иди вперед за шагом год из ритма в ритм

Вокруг тебя твой город он тебя боготворит

И слейся с ним в порыве страсти и любви

Ведь это твой город, запомни этот ритм

Рива Роччи:

Все эти лица, в памяти моей

Все эти улицы полны моих друзей

Дает мне силы, чтобы держаться на плаву

Любимый город, в котором я живу

Сынтя:

Вновь пыль и дым, сон помалеху отпускает

Асфальт, бензин, жизнь обороты набирает

Мне хватит сил, здесь я прохожий-непохожий

Время наказывало часто, теперь в твой дом не вхожий

Час пробил вновь, дорога от порога, к порогу

Ты одинокий пес, долгий путь ли выдержишь?

Сколько времени нужно чтобы познать людей?

Месяц, год, кому-то пара дней

За холмом холм, потерянный дом, время искать ответы,

Но я потерялся в нем

Кирпичный дом, колючий двор

Сколько хороших друзей стер он, да потерялись в нем

Пацаны рисуют строки, не обивая порогов

Не издавая альбомов, но чертовски правдиво

Головы все седеют, боль проходит, шрамы остаются

Время бьет неумолимо

Rustige rustige avond, het weer is te mooi

Kaarsen gaan niet uit, mijn ziel zal een beetje rusten

En een lichte zuidenwind, die de stormachtige wereld schudt

Zal kleur toevoegen aan de fotowereld

Een vermoeide reiziger kwam naast me zitten

Je daden broer zal goed zijn, hij sprak met de ziel

Hij ontmoette een glimlach en, glimlachend in de verte, ging hij

De wereld van lange gedachten, daarin zong ik met mijn ziel

Ergens in de verte wenkte het gefluister van poëzie me

Ik ging niet weg, ik zat op het plein, de verre regen ging voorbij

Hij droeg de wereld met zich mee, en het vuur van de ziel in de ziel is altijd...

Een vermoeide reiziger gaf advies: Ga waar je ziel roept

Ga stap voor stap jaar vooruit van ritme naar ritme

Om je heen is je stad, hij verafgoodt je

En versmelt met hem in een vlaag van passie en liefde

Dit is tenslotte jouw stad, onthoud dit ritme

Riva Rocchi:

Al deze gezichten in mijn geheugen

Al deze straten zijn vol met mijn vrienden

Geeft me de kracht om te blijven drijven

Favoriete stad waar ik woon

Syntya:

Weer stof en rook, langzaam slapen laat los

Asfalt, benzine, het leven komt in een stroomversnelling

Ik heb genoeg kracht, hier ben ik een voorbijganger, in tegenstelling tot

Tijd vaak gestraft, nu mag je je huis niet in

Het uur heeft weer geslagen, de weg van de drempel naar de drempel

Je bent een eenzame hond, kun je een lange reis doorstaan?

Hoe lang duurt het om mensen te leren kennen?

Maand, jaar, iemand een paar dagen

Achter de heuvel is een heuvel, een verloren huis, tijd om naar antwoorden te zoeken,

Maar ik ben erin verdwaald

Bakstenen huis, doornige tuin

Hoeveel goede vrienden heeft hij gewist, maar in hem verloren?

De jongens trekken lijnen zonder over drempels te gaan

Zonder albums uit te brengen, maar verdomd waar

Hoofden worden allemaal grijs, de pijn gaat voorbij, de littekens blijven

De tijd klopt meedogenloos