My Confession - Richard Marx

Maybe you’ve noticed how I linger by the door,

Looking for ways to hang around.

I never felt my moment ever show itself before,

But I’ve got to speak or lose you now.

This is my confession.

I bare my soul to you.

This is my confession,

The one thing I can do.

How will I ever make you mine,

If you don’t know that I’m alive?

I confess to you

My love for you.

He’ll never say the words I’ve rehearsed a million times,

Or stop your tears before they fall.

He’ll never even try to put his thoughts of you in rhymes.

His heart is barely there at all.

I have always believed somehow

I’d be standing right here before you now,

Hoping the last breath I take,

I take in your arms.

Misschien is het je opgevallen hoe ik bij de deur blijf hangen,

Op zoek naar manieren om rond te hangen.

Ik heb mijn moment nooit eerder gevoeld,

Maar ik moet spreken of ik raak je nu kwijt.

Dit is mijn bekentenis.

Ik ontbloot mijn ziel voor jou.

Dit is mijn bekentenis,

Het enige wat ik kan doen.

Hoe zal ik je ooit de mijne maken,

Als je niet weet dat ik leef?

Ik beken het je

Mijn liefde voor jou.

Hij zal nooit de woorden zeggen die ik een miljoen keer heb gerepeteerd,

Of stop je tranen voordat ze vallen.

Hij zal zelfs nooit proberen zijn gedachten over jou in rijmpjes te zetten.

Zijn hart is er nauwelijks.

Ik heb altijd op de een of andere manier geloofd

Ik zou nu hier voor je staan,

Hopend op de laatste adem die ik neem,

Ik neem je in de armen.