Normal - Richard Coleman, Daniel Castro, Jorge Araujo

Anoche estuve mal,

no te dejé gritar,

no me resisto más,

el hambre vuelve ya.

Vamos, puede ser verdad,

ya sé, para mí es normal,

morder para olvidar.

Vamos, puede ser verdad,

juega como un animal,

muere si eso es natural.

Ahora veo la belleza contemplar

el enojo de los cielos y la luna que me llama.

Y tanto fuego que no supe aprovechar

para acabar con todo esto sin cubrir mi piel de llagas.

El tonto está de más,

para qué lo trajiste?

Lo voy a lastimar

si vos hoy no comiste.

Ya sé, para mí es normal

morder para olvidar,

correr hasta la mañana.

Ya vés, no te quise terminar,

sangré para bien o para mal,

volví para que me acompañaras.

Y contemplemos la belleza al fustigar

el enojo de los cielos, ya la luna está en llamas.

Y por los tiempos de los tiempos, nunca más

será nuestro el reflejo del espejo que se apaga.

Cuando no puedo más.

Ik was slecht vannacht

Ik liet je niet schreeuwen

Ik kan het niet meer weerstaan

de honger keert nu terug.

Kom op, het kan waar zijn

Ik weet het, voor mij is het normaal,

bijten om te vergeten

Kom op, het kan waar zijn

spelen als een dier,

sterven als dat natuurlijk is.

Nu zie ik de schoonheid aanschouwen

de woede van de hemel en de maan die mij roept.

En zoveel vuur dat ik niet wist hoe ik ervan moest profiteren

om dit alles te beëindigen zonder mijn huid met zweren te bedekken.

De dwaas is voorbij

waarom heb je het meegenomen?

Ik ga hem pijn doen

als je vandaag niet hebt gegeten

Ik weet het, voor mij is het normaal

bijten om te vergeten,

rennen tot de ochtend.

Zie je, ik wilde je niet afmaken,

Ik bloedde ten goede of ten kwade,

Ik kwam terug voor jou om me te vergezellen.

En laten we eens nadenken over de schoonheid bij het kloppen

de woede van de hemel, de maan staat al in brand.

En voor de tijd van de tijd, nooit meer

De weerspiegeling van de spiegel die uitgaat, zal van ons zijn.

Wanneer ik niet meer kan.