Escarabajo - Richard Coleman, Daniel Castro, Jorge Araujo

No sé cuándo he de salir de acá,

dudo que estés esperándome.

No sé si esta dulce voz será

sólo un eco en mi cabeza.

Hay un vasto desierto delante,

voy detrás del espejismo del amor,

lejos y contigo se fue la paz,

sólo espero llegar vivo para hallarte.

Obstinado escarabajo,

empujando mi locura,

pasa ciego frente de los mudos labios

de quien fue una vez cordura.

Obstinado escarabajo,

empujando mi locura,

sigue al sol, hacia el oeste,

piérdete en la noche oscura.

La noche oscura.

Todavía está sitiada mi ciudad,

debo aprender a cruzar el fuego,

frente a un muro me debí de confesar,

pues con esta carga no iré al cielo.

Es el día que le sigue a la verdad,

sólo espero la resurrección,

ahora escucho a mis ángeles cantar

la canción que ahuyenta todo temor.

Obstinado escarabajo,

empujando mi locura,

pasa ciego frente de los mudos labios

de quien fue una vez cordura.

Obstinado escarabajo,

empujando mi locura,

sigue al sol, hacia el oeste,

piérdete en la noche oscura.

La noche oscura.

Empujando mi locura.

Ik weet niet wanneer ik hier weg moet,

Ik betwijfel of je op me wacht.

Ik weet niet of deze lieve stem dat zal zijn

gewoon een echo in mijn hoofd.

Er ligt een uitgestrekte woestijn in het verschiet,

Ik ga achter de luchtspiegeling van liefde aan,

ver weg en met jou ging de vrede,

Ik hoop alleen levend aan te komen om je te vinden.

koppige kever,

mijn waanzin duwen,

passeert blind voor de stomme lippen

wiens gezond verstand ooit was.

koppige kever,

mijn waanzin duwen,

volg de zon, naar het westen,

verdwalen in de donkere nacht.

De donkere nacht.

Mijn stad is nog steeds belegerd,

Ik moet leren het vuur over te steken,

Voor een muur had ik moeten bekennen

want met deze last ga ik niet naar de hemel.

Het is de dag die de waarheid volgt,

Ik wacht alleen op de opstanding,

nu hoor ik mijn engelen zingen

het lied dat alle angst verdrijft.

koppige kever,

mijn waanzin duwen,

passeert blind voor de stomme lippen

wiens gezond verstand ooit was.

koppige kever,

mijn waanzin duwen,

volg de zon, naar het westen,

verdwalen in de donkere nacht.

De donkere nacht.

Mijn waanzin duwen.