Faro de Lisboa - Revolver, Bunbury

Yo que recorro los mares y que palmo a palmo el mundo

De un confín a otro confín

Hoy tomo mi último rumbo desde mi cuerpo hasta el tuyo

Desde donde estoy a ti

Tú que recorres Lisboa y sus calles y sus fondas

Con hombres de una sola vez

Tú serás mi último puerto para amarrarme a tu alma

Y solo yo vivir en él

Faro que alumbras al mundo por encima de la tempestad

Devuélveme la esperanza y que brille mi estrella

Pero no en soledad oye mi voz mi última oportunidad

Faro que alumbras al mundo alumbra mi vida

Fotos y cartas marchitas de cuando planes y sueños

Aún vivían en su piel dos vidas en dos maletas

Entre Lisboa y Madrid en una estación de tren

Él se durmió para siempre con su billete en la mano

En un banco del andén

Y ella se apagó de golpe como se apaga una vela

Después del amanecer

Faro que alumbras al mundo por encima de la tempestad

Devuélveme la esperanza y que brille mi estrella

Pero no en soledad oye mi voz mi última oportunidad

Faro que alumbras al mundo alumbra mi vida

Hoy reposan en silencio uno siempre junto al otro

Aunque en alma y en papel

Por fin se unieron sus vidas volcando las dos maletas

Sobre su mar a la vez

Otra historia como tantas de amor y de mala suerte

Y de un destino traidor pero en el puerto en Lisboa

Cuando la luna te aplasta alguien canta esta canción

Faro que alumbras al mundo por encima de la tempestad

Devuélveme la esperanza y que brille mi estrella

Pero no en soledad oye mi voz mi última oportunidad

Faro que alumbras al mundo alumbra mi vida

Ik die over de zeeën reist en de wereld overspant

Van de ene grens naar de andere grens

Vandaag neem ik mijn laatste cursus van mijn lichaam naar het jouwe

van waar ik ben naar jou

Jij die door Lissabon en zijn straten en herbergen loopt

Met eenmalige mannen

Je zult mijn laatste haven zijn om me aan je ziel te binden

En alleen ik woon erin

Vuurtoren die de wereld boven de storm verlicht

Geef me hoop terug en laat mijn ster schijnen

Maar niet alleen hoor mijn stem mijn laatste kans

Vuurtoren die de wereld verlicht, verlicht mijn leven

Verdorde foto's en brieven van toen plannen en dromen

Ze leefden nog steeds in zijn huid twee levens in twee koffers

Tussen Lissabon en Madrid in een treinstation

Hij viel voor altijd in slaap met zijn kaartje in de hand

Op een platformbank

En ze blies uit zoals een kaars uitblaast

na zonsopgang

Vuurtoren die de wereld boven de storm verlicht

Geef me hoop terug en laat mijn ster schijnen

Maar niet alleen hoor mijn stem mijn laatste kans

Vuurtoren die de wereld verlicht, verlicht mijn leven

Vandaag rusten ze in stilte, de een altijd naast de ander

Hoewel in ziel en op papier

Hun levens kwamen eindelijk samen en gooiden de twee koffers omver

Over uw zee op hetzelfde moment

Een ander verhaal zoals zovelen van liefde en pech

En van een verraderlijk lot maar in de haven van Lissabon

Wanneer de maan je verplettert, zingt iemand dit lied

Vuurtoren die de wereld boven de storm verlicht

Geef me hoop terug en laat mijn ster schijnen

Maar niet alleen hoor mijn stem mijn laatste kans

Vuurtoren die de wereld verlicht, verlicht mijn leven