Nothing Else - Rest Among Ruins

Could we savor these early hours

If we’re speaking with our backs turned

To each other or are we here

Just to be alone?

I am right here in front of you

Why is it that you don’t speak

I rose from the hospital bed to find you in the city

But you look through me as if I’m a ghost

I’ve left the clues from our past

Yet the path you won’t follow

What more can I do to step into your view

Could we savor these early hours

If we’re speaking with our backs turned

To each other or are we here

Just to be alone?

There is nothing else

That I can say

It seems the memories have

Only remained with me

Was it the least of your worries that I arise

Without any scars from the wreck

I can’t bear to ask these questions

Since you don’t even seem to know my face

I’ve left the clues from our past

Yet the path you won’t follow

What more can I do

To step into your view

There is nothing else

That I can say

It seems the memories have

Only remained with me

So to the mirror I turn to see

Questioning my reflection

Never before was there a need to fear

So why is there one now?

There is nothing else

That I can say

It seems the memories have

Only remained with me

There is nothing else

That I can say

It seems the memories have

Only remained with me

Kunnen we genieten van deze vroege uren?

Als we met onze rug naar elkaar praten

Met elkaar of zijn we hier?

Gewoon om alleen te zijn?

Ik sta hier voor je neus

Waarom spreekt u niet?

Ik stond op uit het ziekenhuisbed om je in de stad te vinden

Maar je kijkt door me heen alsof ik een geest ben

Ik heb de aanwijzingen uit ons verleden achtergelaten

Maar het pad dat je niet volgt

Wat kan ik nog meer doen om in jouw beeld te komen?

Kunnen we genieten van deze vroege uren?

Als we met onze rug naar elkaar praten

Met elkaar of zijn we hier?

Gewoon om alleen te zijn?

Er is niets anders

Dat kan ik zeggen

Het lijkt erop dat de herinneringen

bleef alleen bij mij

Was het de minste van je zorgen dat ik opkwam?

Zonder littekens van het wrak

Ik kan het niet verdragen om deze vragen te stellen

Omdat je mijn gezicht niet eens lijkt te kennen

Ik heb de aanwijzingen uit ons verleden achtergelaten

Maar het pad dat je niet volgt

Wat kan ik nog meer doen?

In uw weergave stappen

Er is niets anders

Dat kan ik zeggen

Het lijkt erop dat de herinneringen

bleef alleen bij mij

Dus naar de spiegel die ik draai om te zien

Mijn reflectie in twijfel trekken

Nooit eerder was het nodig om bang te zijn

Dus waarom is er nu een?

Er is niets anders

Dat kan ik zeggen

Het lijkt erop dat de herinneringen

bleef alleen bij mij

Er is niets anders

Dat kan ik zeggen

Het lijkt erop dat de herinneringen

bleef alleen bij mij