Foglie Sparse - Resound

Sai che sinceramente

non che ricordi granch… di me

ero solo un’immagine opaca

cercavo la mia bandiera

e i giudizi le frasi di rito

le mode e la noia

avvelenavano i miei giorni

Se ogni giorno che passa

un regalo mandato dal cielo…

non so

se ogni cosa che faccio

finisce per tornarmi indietro…

la vita allora

come un boomerang, o no?!

Se ogni cosa dipende

da come mi sento io

paradiso o inferno

in base a come mi risveglio.

Ho deciso di sconfiggere

i miei guai, a passi piccoli.

Siamo lo specchio del mondo

e gira intorno

come il riflesso delle nostre bugie

siamo l’incudine

il tempo che scorre

come foglie sparse.

I ricordi son come le nuvole

volano via… cos

ma che bello ogni tanto sdraiarsi

a guardarle passare

senza il bisogno di rimpiangere,

mai,

e per tutte le parole

che non son riuscito a dire…

ho preso il tempo necessario per poter capire

non sono certo un tipo svelto

quando si tratta di lasciarsi andare.

Siamo lo specchio del mondo

e gira intorno

come il riflesso delle nostre bugie

siamo l’incudine

il tempo che scorre

come foglie sparse.

Siamo lo specchio del mondo,

la distanza

dietro la maschera,

vuoti a perdere

il fuoco sotto la cenere,

un carnevale di preti e vanit

siamo la speranza

(Grazie a Chiara per questo testo)

Dat weet je oprecht

niet dat je je veel herinnert ... van mij

Ik was gewoon een saai beeld

Ik was op zoek naar mijn vlag

en de oordelen de rituele zinnen

mode en verveling

ze hebben mijn dagen vergiftigd

Als elke voorbijgaande dag

een geschenk uit de hemel...

ik weet het niet

als alles wat ik doe

komt uiteindelijk bij mij terug...

leven dan

als een boemerang, of niet?!

Als alles ervan afhangt

hoe ik me voel

hemel of hel

gebaseerd op hoe ik wakker word.

Ik heb besloten om te verslaan

mijn problemen, in kleine stapjes.

Wij zijn de spiegel van de wereld

en ronddraaien

als de weerspiegeling van onze leugens

wij zijn het aambeeld

het verstrijken van de tijd

als verspreide bladeren.

Herinneringen zijn als wolken

vlieg weg ... dus

maar wat is het toch fijn om af en toe te gaan liggen

om ze voorbij te zien gaan

zonder spijt te hoeven hebben,

nooit,

en voor alle woorden

dat ik niet kon zeggen...

Ik nam de tijd om het te begrijpen

Ik ben zeker niet het snelle type

als het gaat om loslaten.

Wij zijn de spiegel van de wereld

en ronddraaien

als de weerspiegeling van onze leugens

wij zijn het aambeeld

het verstrijken van de tijd

als verspreide bladeren.

Wij zijn de spiegel van de wereld,

de afstand

achter het masker,

leeg om te verliezen

het vuur onder de as,

een carnaval van priesters en ijdelheden

wij zijn de hoop

(Met dank aan Chiara voor deze tekst)